Dat grote mensen vaak kleinzeriger zijn dan kindjes

Hoezeer ze ook een drama kunnen maken als ze een ‘pijntje hebben aan de vinger’ of een schrammetje op hun bil, toch vind ik mijn dochters kleine heldinnen. Op hun jonge leeftijd hebben de oudste twee toch al een ingreep moeten ondergaan waarvan ik als ouder toch kippenvel krijg.

Kind 1: parelwratjes uitlepelen

Anna had last van parelwratjes. Deze ‘pareltjes’ bevonden zich op de achterkant van haar billen en ze waren talrijk. De dermatoloog raadde ons de volgende behandeling aan: de wratjes verdoven met een zalf, daarna inwikkelen in plastic folie (Anna zag eruit als een kleine zombie) en de dermatoloog zou ze dan ‘uitlepelen’.

Zo gezegd, zo gedaan. Stap 1 en 2 verliepen moeiteloos, stap 3 zag er pijnlijk uit. Vooral met al dat bloed… Maar Anna was dapper. Ik zag haar bijten op haar tanden om niet te wenen. Ze bleef zelfs mooi stilliggen, zodat de dermatoloog haar werk netjes kon afmaken. That’s my girl!

Kind 2: Valse tand laten trekken

Marthe heeft een paar weken geleden haar eerste melktandjes verloren en ik zag al nieuwe tanden klaarzitten. Toen we op controle waren bij de tandarts deed hij een opvallende ontdekking: de bovenste tand waarvan ik dacht dat het een nieuwe snijtand was, was een ‘valse’ tand of een mesiodens. Deze tand hoefde er eigenlijk niet te zitten en zou de groei van haar echte tanden verhinderen. Oplossing: de indringer moest eruit.

Bij de volgende afspraak werden er spuitjes gezet om het tandvlees te verdoven en daarna haalde de tandarts zijn tang boven. Eerst haalde hij er de melksnijtand uit (dat deeltje van de uitleg had ik blijkbaar overgeslagen), daarna de indringer. Intussen zag ik de ogen van Marthe groter worden van ongeloof en schrik. En toch hield ze dapper vol. Ik blonk van trots. 

Stoere kids

Was ik in hun plaats geweest, ik had het uitgeschreeuwd van de pijn of was flauwgevallen. Alleen al bij het zien van naalden komen mijn armhaartjes overeind. En toch laten onze kleine ‘mini-me’s’ zich niet kennen. Ze zetten dapper door en met steun van de ouders (en mits een kleine beloning achteraf ;-) overwinnen ze elk pijntje. Ik denk dat veel volwassenen er nog iets van kunnen leren (myself included;-).