De job van een moeder stopt nooit
Als ervaren moeder van twee twintigjarige dochters denk ik soms, als ik de verhalen op Mama Baas lees: ‘Dat is toch allemaal zo erg niet met die kleine kiddy's. Dat gaat allemaal over.’ Maar dan krijg ik een stressy dochter thuis en denk ik: ‘Gaat het wel écht ooit over?’
Romantiek met een student in huis
Het is blokperiode, en plots landt je dochter, die anders altijd op kot zit, weer thuis in het nest...
‘Mag ik thuis studeren, mam?'
Sure, tuurlijk, no prob...
Aaaaa! Help! Je hebt nog maar net de humaniora-examens overleefd en nu zit je weer met die van de unief. Pfff. Tijd voor extreme stiltes, op je tenen lopen en tegelijk heel attent zijn, en dan zijn de examens nog niet begonnen.
Dan wordt het pas echt overleven. Dan kun je het écht niet maken om in je bed te blijven liggen op zaterdag en zondag, nee nee, je hoort om kwart voor zeven een douche te nemen, want ja, je kunt dat kind toch niet alleen laten ontbijten?
Je hoort je dierbare echtgenoot dan zuchten en denken: ‘Oké, dit wordt niets.’, waarna hij zich omdraait. En mam loopt in haar badjas de trap af en denkt: 'Tja, hij heeft makkelijk spreken.'
'Mam, wat eten we vandaag?'
Na een peptalk te geven aan dochterlief kruip je weer naar boven om een beetje te soezen, lichtjes hopend dat je de kans op romantiek een beetje kunt herstellen. Maar dan hoor je de douche stromen en denk je: ‘Oké, dit wordt niets...’
Toch maar volharden en het weekendgevoel er proberen in te houden door laat te ontbijten met ons tweetjes, een beetje op te ruimen en plannen te maken. Hmm, wat te doen? De stad intrekken vandaag? Tot...
‘Mam, wanneer gaan we eten?’
‘Euuuuh, euh, ‘k weet het niet?’
Dochterlief neemt dan maar een boterham, moeder blijft achter met schuldgevoel.
De planning wordt aangepast: we gaan boodschappen doen, zodat we gezond kunnen koken. Voor dochterlief. Geen tijd om eerst nog ergens een aperitief te drinken of een wandeling te doen, nee, we gaan recht naar huis, de keuken in om lekker te koken met alles erop en eraan...
‘Hmm, ik heb nog niet echt honger… Ofwel heb ik te veel stress, ofwel ga ik niet meer eten vandaag… Ik weet het niet goed.’
Slik...
Om dus op de vraag in de inleiding terug te komen: Nee, het gaat nooit over.
Gelukkig wordt er ook weleens heel smakelijk gegeten van mams verse kost en krijg je nog eens een compliment dat het lekker is, dat eten dat je hebt klaargemaakt en waarvoor je een uur hebt staan zwoegen in de keuken. Daar doen we het voor.
En nu maar duimen dat de inspanningen beloond worden en de resultaten goed zijn.
Mama de baas of de kids baas? Eén ding weet ik zeker: een mama blijft altijd een mama.
