De Mamabaassurvivalgids voor het nieuwe jaar
31/12/2017
Wet 1: er zijn geen wetten
Schrijf je eigen wetten, hoe vreemd ze ook kunnen lijken voor iemand anders. Iedereen vult het ouderschap in zoals zij/hij wil. Schrijf dat op het hoofd van de tante/grootmoeder die je goedbedoeld, maar soms een beetje vervelend advies geeft. Of adem in en uit en zeg, zo rustig mogelijk: ‘Dank je wel, lieve tante X/Y/Z, oma/omie, mama voor je raad, maar I do it my way.’
Wet 2: let it go
Omdat er geen wetten bestaan, zijn er ook niet veel zekerheden in het ouderschap. Of toch:
- Er zal vaak/meestal rommel zijn.
- Snottebellen komen en gaan.
- Baby's huilen vaak. Peuters huilen vaak. Kleuters huilen soms. Lagere schoolkinderen huilen (niet zo vaak meer, maar toch). Mama's mogen ook soms huilen.
Drie woorden: let it go.
Wet 3: in geval van code red/red alert/het-gaat-niet-meer-zo-goed
Step away from the kids/house. Spreek af met vriendinnen.
Bel een babysit of vraag aan je partner om over te nemen en doe even iets voor jezelf. Niets mis mee. Is vaak supermoeilijk, maar na wat oefening gaat het al iets vlotter. Drink eens een glaasje cava met een vriendin. Echt waar, in tijden van nood is cava je vriend. Dat, of gin-tonic natuurlijk :-) (nee hoor, we hebben écht geen drankprobleem). Of eet wat chocolade. Of shop online. Of lees een paar blogs op Mama Baas :-) (you're not alone). Of sport (als je het, euh, liever wat gezond wilt houden).
Wet 4: in verband met de kleine wonders van elke dag
Probeer, tussen de soep en de patatten, de snottebellen en vuile pampers door, de kleine wonders van elke dag te blijven zien. Soms is dat moeilijk. En soms gaat dat niet. Dat is niet erg; morgen is er weer een nieuwe dag.
Mama zijn, papa zijn: dat is het meest fantastische wat er is. Daar zijn we het allemaal over eens. Maar daarnaast is het ook soms keivermoeiend. Het is niet altijd leuk.
Soms wil je ze eens aan een kapstok ophangen. Dat is echt normaal. Zij zouden ons ook soms aan een kapstok willen ophangen. That’s parenting :-). Herlees wet 3 op momenten dat het niet meer goed gaat.
Maar het zijn die kleine dingen die je mama/papamotor doen draaien. De knuffels. De kusjes. De 'mama-ik-vind-jou-de-liefste-mama-van-de-hele-werelds'.
Wet 5: in verband met onze batterijen
Supermom/supermama/superdad...: dat zijn we eigenlijk allemaal. In de ogen van die kleine prutsen.
Maar in werkelijkheid werken we – jammer genoeg – niet op eeuwig durende Duracell-batterijen. (Onze kindjes daarentegen... :-)) Daarom: gewoon is al meer dan goed genoeg. Je bent alles wat ze nodig hebben. Da's al veel toch?
