De spoedarts versus mijn moedergevoel
Ik kwam toen op de spoeddienst terecht, na overleg met de huisarts. Zij hebben ons toen zeer snel ‘behandeld’, en resultaten van zijn snot opgevraagd. De spoedarts kwam met de nodige arrogantie zeggen dat hij ‘gewoon griep’ had. Dit resultaat vermoedde ik al, mijn dochter had de week ervoor ook griep. (En ja, dat was door de pediater via labo-onderzoek getest, zoals hij minachtend vroeg).
De alarmbellen hadden moeten afgaan
Maar ik stond op dag 7 op spoed omdat hij al enkele uren meer dan 40’ koorts had, omdat hij terug achteruit ging, omdat mijn moedergevoel zei dat er meer aan de hand was en omdat ik dacht/hoopte dat zij professioneel genoeg waren om mijn zorgen ernstig te nemen. Alleen is er toen door hen een cruciale fout gemaakt. De alarmbellen hadden moeten afgaan: een griep kan uitmonden in een longontsteking. Dat hadden zij moeten controleren, zeker met de info die ik gaf. Maar zij vonden het blijkbaar niet nodig om goed naar zijn longen te luisteren of een foto te nemen.
Intensieve zorgen
Twee dagen later ben ik ‘s nachts terug naar spoed gegaan, omdat mijn zoontje ademhalingsproblemen had. Toen bleek dat hij een pneumonie had. We zijn 3 dagen op de dienst pediatrie in het ziekenhuis gebleven. Uiteindelijk zijn we overgebracht naar UZ Brussel, waar ons zoontje een week op de dienst intensieve zorgen heeft gelegen, omwille van pleuravochtuitstorting.
Over het vervolg van zijn ziekte ga ik niet in detail treden, maar dit was voor ons een zeer intense ervaring. Ik ben ervan overtuigd, hadden zij mij de eerst keer op spoed serieus genomen, dan had dat ons veel pijn, verdriet en miserie kunnen besparen.
Als arts luister je naar de moeder én haar moedergevoel
De arts die ons behandelde in UZ Brussel omschreef het als volgt: “Als dokter luister je naar de moeder én haar moedergevoel, tot je de zorgen zwart op wit kan weerleggen”. Dit vind ik een heel correcte manier van denken!
Misschien is het wel interessant om jonge ouders bewust te maken dat ons moedergevoel heel belangrijk is, ook bij ziekte. En dat wij ons niet zomaar mogen laten afschepen door artsen, omdat zij een medische achtergrond hebben. Achteraf gezien heb ik enorm veel spijt dat ik toen niet meer op mijn strepen heb gestaan!
Nele
