Deze mama-to-maybe-be is soms jaloers (en ik ben er niet trots op)

24/10/2016

Door Mama Virginie

De laatste tijd ontdek ik iets nieuws in mijn leven. Mamajaloezie. Niet het type jaloezie na de geboorte van je kind. Jaloezie om andere mama’s die er perfect uitzien, die hun babykilo’s kwijt zijn, die wel op tijd aan de schoolpoort kunnen staan, die wel brave kindjes hebben, die assorti kledij dragen, die superwomen lijken te zijn.

Hopelijk is het bijna aan ons

Nee, het is een andere vorm. Met schaamrood op de wangen geef ik als mama-to-maybe-be toe dat ik jaloers ben. Zo van dat type dat echt groen ziet. Ik was plots jaloers op een mama die me voorbijstak met een keischattig boeleke in de koets. Ik keek misprijzend naar een vrouw die naar me toe stapte met een mooie bolle buik.

Ik kijk met afgunst naar keischattige video’s op Instagram van een kennis die niet zo lang geleden van haar eerste spruit is bevallen.

Ik kijk vol verlangen naar de buik van een collega die dag na dag groeit.

Ik keek niet uit naar de terugkomst van een andere collega na haar zwangerschapsverlof. Schrik om jaloers te zijn op haar verhalen.

Ik kon mijn Facebook niet meer aanzien op 1 september met al die ‘back-to-school’-foto’s van trotse vrienden en kennissen.

Yep, soms komt het plots op en dan onmiddellijk in zijn meest extreme vorm.

Hopelijk is het bijna aan ons en kan ik hopelijk overschakelen naar de andere vorm; de mamajaloezie na de geboorte ;-).