Als het monster zwangerschapscholestase toeslaat

Onder het motto ‘beter te veel klagen dan iets belangrijks over het hoofd te zien’ vertel ik haar over mijn klachten. Zij neemt natuurlijk geen enkel risico en doet een volledig bloedonderzoek. Ook galzouten omwille van mijn voorgeschiedenis. Twee dagen later, vrijdag, is de jeuk al een pak heviger. Groot was de verbazing dus niet toen ik weer het telefoontje kreeg… “Mevrouw, uw galzouten zijn toch al gestegen”. Zwangerschapscholestase, hier gaan we weer…

Zwangerschapscholestase: wat is dat?

Voor zij die hier nog nooit van gehoord hebben, zoals ik voordat ik het meemaakte, een woordje uitleg. Zwangerschapscholestase is een aandoening die voorkomt onder invloed van zwangerschapshormonen. Deze kunnen voor een verminderde doorgang van galzouten van de gal naar de darmen zorgen. Hierdoor komt er een verhoogde concentratie van galzouten in het lichaam. De aandoening is zeer uitzonderlijk (in Europa komt dit naar schatting voor bij tussen 0,001% en 1,5% van de zwangere vrouwen) en komt meestal pas in het derde trimester voor.

Symptoom bij de mama is meestal uitsluitend jeuk. Die jeuk kan er over het hele lichaam zijn, maar is het hevigst op handpalmen en voetzolen. De jeuk is zeer overweldigend en verergert vaak tijdens het slapen, waardoor je zeer moeilijk slaapt met slaapdeprivatie en verminderde levenskwaliteit tot gevolg. De risico’s voor het kind zijn ernstiger, met mogelijke complicaties zoals spontane vroeggeboorte, meconiumhoudend vruchtwater en zelfs sterfte.

Wat te doen: drie keer per dag medicatie nemen, één keer per week bloedafname om het niveau van de galzouten te bepalen, dagelijkse opvolging op de materniteit met een monitor en ten laatste op 36 weken bevallen (als alles tot dan toe goed verloopt), anders worden de risico's te groot.

De paniek slaat toe

Ondanks dat ik het had voelen aankomen, slaat de paniek toch even toe. Ik ben nog maar 19 weken!! Ik kan al wel met de medicatie starten maar kan nog niet dagelijks naar de monitor op materniteit, zoals ik bij mijn vorige zwangerschap heb moeten doen. Een monitor is pas betrouwbaar vanaf 25 weken. En mijn kindje is nog niet levensvatbaar, dus als er iets misloopt…

Ik geef mezelf 1 avond van paniek en daarna gaan we ervoor. Ik ben zo blij dat mijn man een zeer rustige en nuchtere persoon is op wie ik kan steunen! Ik stel mezelf al 2 doelen voor: 25 weken (monitor) en 28 weken (95% overlevingskans). En vanaf nu: dag per dag bekijken, en niet bij het minste panikeren (of toch proberen).