Dit was de laatste keer dat mijn buik een baby gedragen heeft …
Ik kijk naar mijn buik en leg er mijn handen op. Dat gaat eigenlijk vanzelf. 7 weken geleden, de avond voor ik beviel, zat ik zo nog in bad. Wat was die buik dik en mooi. En nu is er enkel nog een klein buikje met veel huid over. Ik voel geen baby stampen, ik voel geen hikje. Toch ben ik wel trots op die buik. Na 7 weken ziet het er goed uit.
Maar opeens besef ik: dit was de laatste keer dat mijn buik een baby gedragen heeft. Na 2 zwangerschappen is het wel genoeg geweest. Ons gezin is compleet. Ik word helemaal overdonderd door de emoties. Het waren de twee mooiste periodes in mijn leven. Dat nieuw leven dat je voelt groeien, dat bundeltje liefde dat ontstaat. Het was zo fijn. Het was zo bijzonder. En dat is nu voorbij…
Er breekt een ander moment aan in mijn leven. Het groot brengen van twee jongens. Er zal niet meer gedacht worden aan een klein baby'tje, aan gezinsuitbreiding. Er zal geen roze streep meer verschijnen op die zwangerschapstest. Maar er komen andere bijzondere momenten...
Ik zit hier in bad. Voor de eerste keer alleen. Met een lege buik. Mijn handen voelen en strelen. En ik voel iets: veel liefde en trots, op dat tijgerlichaam van mij!
Sanne Geerts
