Dossier: een broertje of zusje erbij, hoe doe je dat?

Herkenbaar?

Misschien is dit wel herkenbaar?

Eerste baby: je weet niet wat er allemaal op je afkomt, je bent onzeker en je gaat snel naar de dokter met je kindje wanneer je bezorgd bent.

Tweede baby: je bent rustiger en vertrouwt op je moederinstinct. Wanneer je naar de dokter gaat, is er wel degelijk iets niet pluis.

Derde baby: je kleuter zegt dat hij denkt dat ‘de baby’ ziek is. Handig…

Om maar te zeggen, je verandert als mama, en staat sterker in je schoenen naarmate je meer ervaring hebt.
Maar die kleine peuters en kleuters die je al hebt rondlopen: wat vinden zij er eigenlijk van? En hoe kan je hen voorbereiden op de komst van een broertje of zusje?

Als de baby er is

Ondanks alle voorbereidingen is niet elk kind blij met een aandacht absorberende zus of broer.

Peuters of kleuters doen tegendraads, klimmen op tafel wanneer je borstvoeding aan het geven bent, worden heel erg aanhankelijk, gaan zich opeens zelf als een baby gedragen…. Dat is helemaal normaal.

Wat erachter zit is een peuter of kleuter die erg onzeker is en denkt ‘mama is liever bij de baby dan bij mij’. Ze kunnen het nog niet in perspectief plaatsen.

1. Laat hen meehelpen

Sommige kinderen gaan vanzelf zorgen voor de baby, anderen weten eigenlijk niet goed wat ze aan moeten met die rol van grote broer of zus zijn. Daar kan je hen in helpen.

• Veel kinderen vinden het fijn om mama te helpen met de verzorging. Dat kan je doen door ze te vragen een luier aan te geven, de beentjes in te smeren, het mobieltje op te zetten, het tutje te geven…
• Vraag het bezoek om ook aandacht te geven aan het oudste kindje, ze zijn daar erg gevoelig voor. Je kan je oudste tot gastheer benoemen zodat die vol trots over ‘de baby’ kan vertellen.
• Koop een pop zodat je kindje jullie kan naspelen. Kleine jongetjes of meisjes die met een pop in een draagdoekje rondlopen en zachtjes kusjes geven op het hoofdje van de pop zijn trouwens echt om bij weg te smelten.

2. Geef genoeg complimentjes

Probeer je kind dus zo veel mogelijk positief te betrekken en aandacht te geven. Geef complimentjes wanneer je kleuter of peuter rustig alleen speelt, een liedje zingt voor de baby, helpt bij de verzorging… Hoe meer je het positieve gaat benoemen hoe minder je kind op een negatieve manier de aandacht gaat willen trekken.

Vergeet vooral jezelf geen schouderklopjes te geven, soms zijn we nog het hardste voor onszelf en zien we vooral wat er allemaal niet gelukt is. Zet dus de juiste bril op en zie in dat je (vaak met een minimum aan slaap) meer dan één kind én jezelf in leven hebt gehouden. Meer nog, af en toe zagen die kleine mini’s er zelfs gelukkig uit!! #bonuspunt!!

3. Maak exclusief tijd

Exclusief tijd maken voor elk kind heeft vaak een positief effect. Dat kan je al doen wanneer de oudere kinderen de baby voor het eerst ontmoeten. Probeer je baby op dat moment even weg te leggen en vraag je peuter of kleuter wat hij of zij allemaal heeft meegemaakt sinds je hem of haar het laatst hebt gezien. Die exclusieve aandacht blijft ook later voor elk kind heel erg belangrijk, al is het maar een paar minuutjes per dag. 

4. Verdeel je tijd... Maar hoe?

En soms is dat tijd maken heel lastig. Vooral als je kinderen op hetzelfde moment je aandacht vragen. Dan komt de grote uitdaging: wie heeft mij op dit moment het meeste nodig? Die noden inschatten is inderdaad erg belangrijk en gelukkig hebben we als ouders instincten om ons daarbij te helpen. Al is dat vaak niet zo makkelijk natuurlijk…

• Soms zijn de noden van de baby het grootste en moet grote broer of zus even wachten.  
• En soms ga je tegen je baby moeten zeggen dat je zijn zusje bijvoorbeeld eerst even die rode stift moet geven waar ze om zit te huilen. Je kan samen met de baby en de grote zus de rode stift gaan zoeken. En soms kruipen rode stiften onder de zetel en moet je je baby even wegleggen. Het feit dat je de baby rustig neerlegt en toespreekt gaat misschien geen impact hebben op de decibels die hij of zij produceert.  Baby’s hebben niet de neiging om rustig op hun beurt te wachten natuurlijk, vooral omdat huilen hun communicatiemiddel is. MAAR je baby gaat je toon en je acties op termijn wel herkennen en leren dat er een grote broer of zus is waarmee de aandacht moet gedeeld worden.
• Wanneer je signalen krijgt van één van je kinderen dat er een onevenwicht is, kan je door je aandacht te herverdelen hierop inspelen. Je dochtertje wordt bijvoorbeeld opeens veel jaloerser en wanneer je erbij nadenkt heb je die week wel erg moeten investeren in je baby en zijn groeispurt. Door dan even meer aandacht te geven aan je oudste kind kan je het evenwicht terug herstellen.

5. Als je oudste negatief aandacht vragen

Grote broer of zus zal misschien op een negatieve manier aandacht zoeken. Een typisch voorbeeld is dat je oudste kind aanstalten maakt om iets te doen wat niet mag, net wanneer je met de baby bezig bent.

Je kind denkt dat hij of zij minder belangrijk is en heeft er nood aan om gezien te worden. Je kan door je stem je kind aandacht geven en je kind proberen af te leiden.

'Ik denk dat jij een knuffel nodig hebt, zullen we samen een spelletje uitzoeken waar je mee kan spelen?' of 'Hela kapoen, zal ik u straks eens komen kriebelen?'.

Soms kunnen kleuters en peuters verder na deze 'injectie' van aandacht en afleiding. Je kind heeft dan het gevoel prioritair geweest te zijn en kan nadien ook 'verdragen' dat de aandacht naar de baby gaat. Even aandacht geven is soms beter dan toch verder te doen met een huilende baby die voelt dat je er niet 100% bent en een zeurende peuter aan je benen die niet opgeeft .

Natuurlijk zorgen al deze adviezen er echter niet voor dat je niet af en toe 2, 3 of 9 klonen van jezelf nodig hebt, of wat had je gedacht :-).

Maak dus zeker ook gebruik van hulpbronnen zoals ouders, grootouders, vrienden, buren, kraamhulp…