Een jaar vol met emoties: hoop, teleurstelling en ja zelfs een beetje jaloezie op andere koppels. Een jaar. Zodra je dat punt bereikt, begin je toch wat te twijfelen. Aan jezelf, de toekomst, je grootste droom.
Jonge mama
Al jaren wist ik het zeker, ik word jong mama. Op mijn 24ste zou ik mijn eerste kindje krijgen. Ik was dolgelukkig toen mijn partner er mee voor wilde gaan. We begonnen aan wat mijn grootste droom was: mama worden.
De eerste paar maanden gingen voorbij zonder ons er te hard op te focussen. Mijn cyclus was in het begin onregelmatig en ik was me ervan bewust dat dit wel eens langer kon duren dan verwacht.
We deden alles volgens de boekjes
Na dat eerste half jaar begon ik met alles bij te houden tot op de dag, deed ik elke maand verschillende ovulatietesten, hadden we seks op de juiste momenten, dronk ik geen alcohol meer.
Ik kon het maar niet begrijpen. We waren beide jong en deden alles wat aangeraden wordt.
Tot afgelopen maand. Plotseling was ik overtijd. Ik hield mijn cyclus heel goed bij, waardoor ik al snel wist dat dit vreemd was voor mij. Ik bestelde al leuke goodies om het aan mijn partner te vertellen. Ik kocht dure zwangerschapstests om de volgende ochtend te kunnen testen. Deze heb ik echter nog niet kunnen gebruiken.
Wat doen we verkeerd?
Want die avond... verscheen er toch weer opnieuw bloed, ik was ongesteld. Mijn hart stond stil, geen woorden … Tranen rolden over mijn wangen.
Ik bleef zitten met vragen, waarom niet? Wat doen wij verkeerd?
Op naar cyclus 13, met toch een beetje minder moed.