Een mama vraagt advies: kiezen voor een groot gezin, ja of neen?
Maar dan plots: van eentje naar drie. Dat moesten we toch even verwerken. Ik ben dan na de laatste bevalling drie jaar thuis gebleven om voor hen te zorgen. En dat is pittig geweest. Ook al ben ik super blij met de kids, ik kan ze soms achter het behang plakken.
Maar waar ik eigenlijk naar toe wil .... Ik heb ook al enkele jaren het gevoel dat mijn gezin niet compleet is. Dat ik met een gevoel zit dat ik nog een laatste kindje wil.
Ik weet het, dat zijn er plots vier. Ik ben altijd eerlijk geweest: ik had ook graag een kleine mini-me gehad. Er kwam dan ook een traantje aan te pas toen ik te horen kreeg dat de twins twee jongens waren. Ik ben gelukkig met hen, echt waar! Het zijn drie mama's kindjes :-). Misschien herkent iemand zich in dit gevoel.
Mijn verstand zegt, doe het niet. Maar mijn gevoel zegt dan weer het tegenovergestelde … Heb ik dit gevoel omdat ik nog ene keer wil proberen voor een meisje? Of echt om dat 4de kindje?
Ik was elke keer graag zwanger, had geen kwaaltjes en de bevallingen verliepen vlekkeloos. Dat maakt mijn keuze niet gemakkelijker.
Ik verschil 10 jaar met mijn partner en voor hem is het goed zo. Maar onlangs zei hij wel dat het niet helemaal uitgesloten is.
Ik zit zo hard met mijn gevoel en verstand in de knoop dat ik overweeg om hiermee naar een psychologe te gaan. Ik heb schrik dat ik spijt ga krijgen in de toekomst als dat vierde kindje er niet zou komen.
Ik had graag geweten hoe jullie dat groot gezin ervaren? Hoe hebben jullie die keuze gemaakt om ervoor te gaan?
