7072fi.jpg

En toen kakte mijn collega (opnieuw) los in zijn broek

17/11/2020

Tijdens de eerste lockdown schreef ik een blog over de eerste weken op mijn ‘nieuwe werkplek’ (thuiswerkend met kinderen). Niet te geloven dat we al een half jaar verder zijn ondertussen. Ik kreeg heel wat leuke reacties op die blog; tijd voor een vervolg!

Back to work! Er gebeurde opnieuw veel de afgelopen weken. Door onvoorziene omstandigheden werd kantoorwerk verplicht waardoor we nu 24u op 24u samenwerken met de collega’s. Maar het belangrijkste nieuwtje: we kregen er een nieuwe collega bij.

Haar naam: Shelly.

Haar achternaam: Barbie.

Shelly haar entree was ongelukkig. Sommige collega’s reageerden afgunstig. Ze kreeg meteen een roze cabrio bedrijfswagen, een volledige garderobe en een make-up set. Alles op kosten van het bedrijf.

Mijn voordeel is nu wel dat ik niet langer de laatste nieuwkomer ben. Dat biedt kansen. Zoals meer voor mezelf opkomen. Hoewel een collega mij snel tot de orde riep met zijn rammelaar. Toch zette ik stappen vooruit. Sinds kort beslis ik zelf of ik een hondje of een poesje maak in plasticine. De reacties zijn lovend. Een mooie blijk van vertrouwen.

Mijn inspanningen loonden meteen. Ik mocht op bijscholing. Tijdens de opleiding keken we eerst naar een documentaire over hoe twee prinsessen een ijstijd overwinnen. De opleiding kon gevolgd worden op afstand en had als titel: Frozen.

Achteraf bespraken we de verschillende personages en spanningsbogen. Het rollenspel waarbij ik een prinses speelde was volledig uit mijn comfort zone maar da’s natuurlijk net de bedoeling tijdens zo’n bedrijfstraining. Ik leerde om bepaalde dingen los te laten. Of zoals de lesgeefster Elza filosofisch sprak: let it goooooooooooooo.

Wat wel speciaal was, was dat mijn collega die de cursus met grootste onderscheiding voltooide geen certificaat ontving maar een ijstaart in het thema van de opleiding. Als je er dieper over nadacht was dit wel heel logisch. Want wat ben je nu met een papiertje als je ijs kan eten als beloning voor je harde werk?

Een junior collega had het onlangs lastig met de overgang van zomer- naar winteruur. Compleet verward begint hij nu zijn werkdag om vijf uur ‘s morgens. En wat vervelender is: hij verwacht van mij hetzelfde engagement.

Tijdens de kantooruren, en erna, volgt hij mij als mijn schaduw. Hij moet heel moe zijn van dat vroeg opstaan want hij kruipt de hele dag. Wat wel een mooie vooruitgang is want in mijn vorig verslag lag hij de hele dag op zijn rug naar het plafond te kijken.

Zoals op elk kantoor vieren we uiteraard elke verjaardag op gepaste wijze. Dat liep bijna uit de hand en op zo’n moment merk je gewoon dat sommige collega’s zichzelf moeilijk in de hand kunnen houden. Iemand haalde het in zijn hoofd om (melk)dronken een vuur te doven met zijn vingers. Gelukkig hield ik hem net op tijd tegen. Het werd pas helemaal gênant toen achteraf bleek dat hij (opnieuw) in zijn broek had gekakt.

Nu de junior zich profileert en zich meer en meer bureaugerei toe-eigent, zoals een auto die irritant veel lawaai maakt, creëert dit soms spanningen tussen twee collega’s. Blijkbaar hebben ze altijd op hetzelfde moment dat specifieke bureaugerief nodig. Met ruzie tot gevolg. Een beetje kinderachtig maar voor jezelf opkomen, is natuurlijk wel belangrijk.

Hoe het met mijn baas gaat? Heel goed, we hebben een klik. Vaak hebben we aan één blik voldoende om elkaar te begrijpen. Laatst kroop ze wel héél dicht tegen mij aan op kantoor. Voor het oog van alle collega’s. Een jaloerse collega greep meteen in. Ze plaatste zich ostentatief, met haar armen gespreid en luid roepend, tussen ons in.

De discussies omtrent de clean desk policy zijn er nog altijd. Ook de kuisploeg laat opnieuw verstek. En sommige collega’s, ook Shelly, houden zich nog steeds afzijdig wanneer er moet opgeruimd worden door ostentatief selfies te nemen. Een gebrek aan respect vind ik persoonlijk.

Een van de collega heeft soms last van een dubbele persoonlijkheid. Soms ben ik haar beste collega, soms de slechtste. Ik vergeef het haar want ze neemt veel hooi op haar vork. Wanneer bijvoorbeeld haar jongere collega terugkwam uit ziekteverlof stond ze zelf klaar met haar dokterstas voor het medisch onderzoek.

Ach, ik werk hier graag. Wat we doen met ons bedrijf is mij eigenlijk nog steeds niet duidelijk en wat ík hier loop te doen is helemaal een raadsel maar ik wil meebouwen aan de toekomst van dit bedrijf.

Daarom engageerde ik mij voor de projectgroep ‘Sport op het werk’. Ik stelde een fietstochtje voor maar dit zorgde voor een gênante situatie toen bleek dat een collega nog niet kon fietsen. Tenzij ik naast haar meeliep, vertelde ze. Sindsdien zit ik niet meer in de projectgroep.

Ondertussen bouwen we ook aan de strategische toekomstvisie van ons bedrijf. In de huidige uitdagende tijden moet je investeren en innoveren om te overleven. Daarom hebben we beslist van een extra schommelzitje voor de junior aan te kopen. Welzijn op het werk blijft belangrijk voor ons.

En doordat we zo hard groeien, beslisten we ook om een extra poppenwagen aan te kopen die we op enkele jaren kunnen afschrijven. Zo hopen we een extra troef in handen te hebben om nieuwe collega’s aan te trekken die nog een crèche zoeken.

Iemand kwam met het voorstel om een kantoorhuisdier te nemen. Een poesje. Haar motivering, maar dat is zooooooooo lief, werd door de Raad van Bestuur te licht bevonden. In de plaats daarvan gaan we elke week op bedrijfsuitstap naar het bos op zoek naar denkbeeldige kabouters.

De nervositeit neemt wel toe op kantoor want er komt een grote doorlichting aan. Voor de evaluatie werken ze samen met een extern Spaans bedrijf. Zes december weten we meer. Op die dag weten we wie zijn best heeft gedaan op kantoor het voorbije jaar.

Een collega heeft het volste vertrouwen in een positieve evaluatie en is zelf bezig met een overzicht te maken van alle extra extralegale voordelen die ze allemaal wil. Ze zit nog in de brainstormfase waarbij ze haar voorstellen op een whiteboard kleeft. Aan het aantal whiteboards te zien, is ze heel flink geweest.

Recent was er ook een nieuwe HR-update. De beleidsmaatregel omtrent de roze stempeltjes, zie mijn vorig verslag, werd herroepen. Iemand had het deksel van het potje vergeten te sluiten, de stempel was uitgedroogd. Maar er was een nieuw, daadkrachtig initiatief.

Wie een positieve evaluatie kreeg, mocht samen met een wel héél enthousiaste collega de exclusieve vervolgopleiding volgen: Frozen 2.

 

Deze blog verscheen eerder hier.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes