Jij kwam veel te vroeg
Voor de normale doen van het leven
Maar je nam het stevig vast en dacht
Ik ben hier echt niet maar voor even

Je was bijzonder klein
Maar raapte al je moed bijeen
Zoals jij kon vechten
Zo kenden we er geen één

Samen met jou zoveel anderen
Samen gestreden maar toch ook ieder apart
Ons ongelooflijk bang gemaakt
Maar meteen kreeg je een plekje in ons hart

Het is verdrietig om bij stil te staan
Op dit moment zijn er weer zoveel kleintjes bij
Die heel hard vechten moeten
Sommigen zelfs nog harder dan jij

Dus laten we hopen
En steek een kaarsje aan
Dat het voor elk knap prematuurtje
Heel erg goed mag gaan!

Mama van Viktor en Arthur*