Geen vaarwel maar misschien tot ziens …

Ik leefde met het idee en de planning wanneer ik mijn ouderschapsverlof zou opnemen en hoe ik jouw eerste levensjaar thuis voltijds zou kunnen beleven zodat ik voldoende tijd zou hebben om voor jou, je broertje en zusje en mezelf te kunnen zorgen.

En elke maand schoof die planning op. Wanneer zou nu een goede tijd zijn dat je kwam zodat ik je eerste levensjaar helemaal voor ons gezinnetje zou kunnen gaan en aan niets anders zou moeten denken??? Natuurlijk was het ALTIJD een goed moment dat jij zou komen! Maar praktisch en financieel gezien, ben ik veel aan het “plannen” geweest en heb ik me zorgen gemaakt over hoe we dit nu precies gingen doen.

Tijdens dit proces leefde ik vaak in de toekomst, zag ik soms door het bos de bomen niet meer, werd ik onzeker, verdrietig, boos, bang, … maar nooit gelukkig …

Voor altijd in ons hart

Meer dan een jaar en half geleden was ik dan toch zwanger van jouw zusje . Een lief, klein, schattig poppemieke dat we even in onze armen hebben mogen sluiten om daarna weer los te laten en voor altijd in ons hart te bewaren… Ik ben ontzettend blij dat ze even bij ons is mogen zijn en dat ik nog steeds mag voelen dat ze bij ons is, ook al zie ik haar niet of kan ik haar niet knuffelen…

Ik ben ook ontzettend dankbaar voor de tijd en de mooie dingen die ze in ons leven heeft gebracht. Tijd voor mezelf die ik heb gekregen, tijd om dingen een plaats te geven, tijd om naar mezelf te kijken en te zien wie ik ben, wat ik kan en wat ik doe, tijd om ‘bewust’ te leven in het moment, tijd en inzicht om te beseffen dat de dood niet het einde is van ons samenzijn maar dat we samen blijven op een andere manier, tijd om te beseffen wat ik belangrijk vind voor mezelf, onze kindjes, ons gezinnetje, in mijn leven, op het werk,…

Maar ik besef ook dat ik tijd heb ‘verloren’ met het plannen en wikken en wegen hoe we het gaan doen als jij er bent, hoe we het financieel gaan bolwerken als ik een jaar niet ga werken om voor ons gezinnetje te zorgen,…

Ik weet niet wat de toekomst brengt

Liefste schat, ik weet niet wat de toekomst brengt en of je ooit zal komen. Ik weet niet wat er nog allemaal op ons pad komt en hoe de dingen zullen verlopen voor ons. Maar ik weet wel dat ik door al dat plannen en dingen 1000x analyseren mezelf ongelukkig hebt gemaakt, bang heb gemaakt, onzeker heb gemaakt, dat ik het leven soms aan mij voorbij heb laten gaan zonder er bewust van te genieten of te zien wat ik al wel heb.

We hebben al drie prachtige, lieve, mooie kindjes die ik ontzettend graag zie en voor wie ik alles zou doen zodat ze gelukkig kunnen zijn en zichzelf mogen zijn. Zij groeien nu op, samen met mij en jouw papa. Zij ZIJN er NU en voor hen wil ik graag zorgen en samen met hen en jouw papa genieten van elkaar, van het mooie wat het leven ons nog zal geven, van alle grote gelukjes en kleine verdrietjes die ze nog gaan meemaken en waarbij ik hen heel graag wil hepen als dat kan. Van de zee, de natuur, de zon, de sneeuw, de regen en de regenbogen, van nieuwe ontdekkingen of vertrouwde plaatsen bezoeken, van elkaar en de ongelofelijke liefde die ik voor hen voel. Onbeschrijfelijk hoe gelukkig ze mij maken door gewoon maar in mijn leven te zijn. Ik ben hen hier ontzettend dankbaar voor dat ik dit ‘bewust’ mag meemaken!