5348fi.jpg

Hé, het is (soms niet) oké …

20/06/2018
Mamabaas
Door Mamabaas

Man man, wat een week was me dat weer… De energiereserves die opnieuw (althans gedeeltelijk) waren aangevuld na bijna 2 weken verlof, zijn alweer helemaal opgebruikt… Donderdag, toen mijn vriend en ik bijna klaar waren om naar het werk te vertrekken, bleek ons meisje een serieuze buikgriep te hebben. Heel de dag braken, dokters bellen om raad te vragen en voorzorgen te nemen tegen uitdroging, een hangerige baby die enkel bij mama wou zijn, je kent het wel… Gelukkig konden we allebei thuis blijven van het werk, want zo’n buikgriep bij je kind is niet alleen emotioneel lastig/vervelend, maar stelt ook een hoop praktische problemen (zo veel was verzamel je normaal nooit op 1 dag tijd). En dan is het wel fijn als je die last kan delen.

Soit, een paar dagen uitzieken was de boodschap. Vandaag, dag 4, heeft ons meisje eindelijk terug wat vaste voeding gegeten, en beter nog: het smaakte haar. Dus dat komt goed. Maar het kruipt in je kleren.

Het hoort erbij

Ik weet het, het hoort er bij. Dat zegt iedereen toch altijd. En natuurlijk is dat ook wel waar: die kleine prutsjes kunnen er ook niet aan doen dat ze nog geen weerstand hebben tegen alle beestjes die rondzwerven in de omgeving. Het is niet hun schuld dat ze de ene infectie aan de andere weten te breien. En dat de periodes zonder infectie dan meestal het moment zijn dat er weer een tandje doorbreekt. Waardoor de nachten weer slechter gaan. Dat is allemaal normaal, en er is weinig aan te doen. Maar dat wil niet zeggen dat het niet verdomd lastig is soms. Dus, hoewel “het hoort erbij” vaak wordt gebruikt als een andere verwoording voor “stop met erover te zagen”, is er in mijn ogen toch een wereld van verschil…

Alles combineren vraagt meer dan 100% van mij

Ik kan er niet omheen: eigenlijk vraagt de combinatie van werk (zeker in een leidinggevende functie), gezin, en dan ook nog eens voor mijn eigen gezondheid zorgen, meer dan 100% van mijn kunnen. Ik doe mijn job graag, ik ben graag mama, en ik doe mijn best om tussen dat alles door ook nog eens aan mijn eigen gezondheid te werken (die oefeningen van de kinesist, ik doe écht mijn best om er elke dag werk van te maken…). En op goede dagen kom ik daar ook mee rond. Dan is thuis alles min of meer op orde, ben ik op mijn werk mee met alles, en doe ik effectief die oefeningen waarover de kinesist altijd (terecht) zegt dat ze zo belangrijk zijn. En dan lukt dat zonder al te veel problemen. Laat ons zeggen dat ik dan 90% van mijn energie gebruik, maximaal.

Als je door je reserves raakt…

Het enige probleem: de dagen waarop alles vlot loopt, zijn zeldzaam. Want altijd is er wel ofwel een nieuw project op het werk dat veel aandacht opeist, ofwel een probleem met de dochter (tandjes, slechte dromen, ziek zijn, you name it…), ofwel speelt mijn eigen gezondheid mij parten (meestal het gevolg van een periode waarin 1 van de vorige 2 zaken overheerste). En dan kan ik niet anders dan vaststellen dat dat elke keer meer van mijn energiereserves wegvreet. Dat ik met 100% van mijn energie niet toekom, en dus in die reserves moet gaan putten. Maar wat als die reserves ook stilaan op geraken?

Ongelooflijk dat ik zoveel beteken voor één persoon

Begrijp mij niet verkeerd, ik ben niet ongelukkig of zo. Ik zie mijn dochter doodgraag, en zou voor geen geld van de wereld willen ruilen met hoe het daarvoor was. Ik weet dat slapeloze nachten erbij horen als je een klein kind hebt, en ik neem die er ook bij (we hebben niet echt een keuze). En als ze zo ziek is en alleen bij mama wil zijn, dan vloek ik soms. Al smelt ik ook wel, als ik merk dat ze helemaal overstuur is in haar bed, maar dat ze binnen de 5 minuten in slaap valt als ze bij mij in het logeerbed ligt. Ik had nooit durven denken dat ik voor één persoon zoveel zou kunnen betekenen. Zalig vind ik dat.

Ik hoor elk zuchtje, kreuntje en draaitje

Maar anderzijds: de dochter slaapt dan misschien wel goed zo bij mama in het logeerbed, ik doe zelf geen oog dicht. Elke zuchtje, kreuntje, elke draai, ik heb het allemaal gehoord en ben direct in “hypervigilantie”modus. Te waakzaam dus. Dat heb ik niet in de hand.

En dus ben ik stiekem ook wel doodblij dat ons meisje, nu ze beter is, vanavond bij de schoonouders gaan logeren is. Want mama en papa hebben ook wat rust nodig. Kwestie van morgen even een dagje aan 80% te kunnen leven, of 85% misschien. En dan hebben we toch weer even een beetje energie opgebouwd. En dan kan ik tenminste nog eens bij de kinesist zeggen dat ik echt wel die oefeningen heb gedaan. We blijven proberen. En dat is oké zo.
Iemand nog een koffietje?

 

Hylke

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes