5129fi.jpg

Help, kan ik die ochtendshift met een tweede erbij wel aan?

6/06/2023

Ik ben een 30-jarige mama van een lief dochtertje van 15 maanden. Iedereen is het erover eens dat wij een droomkind hebben; ze heeft nooit veel gehuild, slaapt goed, en is heel flink. Mijn zwangerschap en bijhorend verlof waren geen succes, ik was heel blij om terug aan het werk te gaan. Mijn man werkt in Brussel, wat voor ons toch altijd een uur rijden is (zonder files). De afspraak is daarom dat hij haar gaat halen in de crèche en dat ik haar elke ochtend breng. En daar wringt het schoentje; ik vind de ochtendshift onnoemelijk zwaar.

Mezelf presentabel maken en haar aankleden, eten geven, tanden poetsen, luier verversen, … En dat terwijl ik om 08.00 op het werk moet zijn. Dat lukt, maar niet van harte. Ik houd mijn hart al vast voor de ochtenden dat ze het zelf gaat willen doen en niet langer een flesje drinkt.

We willen graag een tweede kindje, maar ik heb nu al schrik voor de ochtenden die dan komen. Een baby én een peuter vertrekkensklaar maken... Ik zie dat oprecht niet zitten.

Zijn er nog mama’s die hierover twijfelen? Of hebben jullie tips?
Ik doe al veel om de ochtend zo vlot mogelijk te laten verlopen: alle kledij ligt klaar, mijn lunch staat ingepakt, …  Ik ben gewoon geen ochtendmens. En dus ook een slechte ochtendmama...

Antwoord van mama Tina

Dag mama

Ik heb hier ook altijd heel hard over getwijfeld: ik ben wel een ochtendmens, maar ons oudste kind is euh, zeg maar geen katje om zonder handschoenen aan te pakken… Dus ja, toen ze 1,5 was en ik - toen al - schrik had om niet op tijd op het werk te raken, kreeg ik al paniekaanvallen bij het idee van een tweede alleen al.  Het ritme zat er na 6 maand thuis en een jaar aan het werk eindelijk weer in, zouden we dat wel verpesten met nog een kind, nog meer geregel?

Ik ben van het principe: soms moet je gewoon de sprong wagen. Je kunt niet voorspellen hoe dat tweede kind zal zijn. Misschien is het weer een schatje. Ik garandeer je dat je van dat tweede kindje net zo veel zal houden. Vergelijk het met een paar kilo’s zwaarder worden: bergop fietsen wordt net iets minder comfortabel en je broeken spannen, maar je raakt sowieso de berg op. Hoe meer kinderen, hoe beter je je onbewust organiseert, of toch leert te organiseren.

Je doet dezelfde voorbereidende dingen maar x2. Je groeit ook in die rol. Het is niet dat je meteen na de bevalling aan de rompslomp begint, je groeit eerst een paar maand in je rol als moeder van 2.

Je oudste wordt zelfstandiger. No shame in that, maar ik zet ze voor de Ipad met het ontbijt, zet de jongste met zijn ontbijt in de eetstoel voor babytv, en doe intussen mijn ding. Wat ze niet op tijd opeten gaat in een doosje mee naar de crèche/klas.Wij hebben ook die rollenverdeling (ik werk sinds kort in Brussel): ik haal & hij brengt meestal, maar sommige dagen wisselen we. En je hebt gelijk, het is een gedoe ... maar wel haalbaar. Veel ouders worstelen ermee, maar het weegt niet op tegen de blijheid die dat tweede kindje met zich heeft meegebracht...

Succes, follow your heart!