Heel veel vrouwen rondom mij hoor ik vaak zeggen ‘ik ben bang voor de bevalling’. Daar start het al, angst voor zoiets moois. Vanwaar komt die angst ? Vrouwen doen dit al heel hun leven lang. De angst komt van verhalen. Horrorverhalen van verschrikkelijke bevallingen. Spoedkeizersnedes, stuitliggingen, zuignappen, urenlange weeën. Ik begrijp het, enthousiast word je daar niet van. Maar het kan ook anders.
Het start naar mijn mening met een goede begeleiding, een goede ondersteuning en vooral veel positiviteit. Een kind dragen is prachtig, het op de wereld zetten nog prachtiger. Een fantastische vroedvrouw die je daarbij bijstaat kan dit hoogtepunt uit je leven alleen maar mooier maken.
Een vroedvrouw kan nog voor je bevalling bij je thuis langskomen voor al je vragen omtrent de bevalling te beantwoorden en je vooral op je gemak te stellen. Je hebt er niet alleen recht op via je ziekteverzekering, het kan ook echt een verschil maken.
Ik had het geluk zowel bij mijn eerste bevalling als bij mijn tweede bevalling de beste vroedvrouw aan mijn zijde te hebben. Mijn vroedvrouw was niet alleen maar mijn vroedvrouw maar ook mijn schoonzus, Nikki. Vanaf die tweede streep op de zwangerschapstest was ze daar, stond ze voor ons klaar. Vraag en antwoord, elke keer weer.
Bij mijn eerste bevalling zat ze daar, op de stoel van de gynaecologe. De gynaecologe zat op haar beurt op de plek van Nikki. Onze eerste zoon James werd dan ook geboren in de armen van zijn tante. Een mooier cadeau dan dat krijg je van niemand, toch?
3,5 jaar later was het opnieuw zover. Maart 2021 om precies te zijn. In volle coronatijden. Ik ging een tweede zoon op de wereld zetten, en wat was ik er klaar voor. Ik kreeg op tijd een epidurale en daar heb ik ook prima de eerste weeën mee kunnen opvangen. Maar toen kwamen de persweeën plots heel snel en verdween de werking van de epidurale als sneeuw voor de zon.
Tante Nikki stond paraat en ik verplichte haar in zekere zin om ‘die baby er nu echt wel gewoon uit te trekken’ op een bepaald moment, (sorry daarvoor :-) ).
En opnieuw zat Nikki op de stoel van de gynaecologe en hield de gynaecologe mijn hand vast. De aanmoediging was warm, eerlijk en uit haar hart. Ik geloofde elk woord van wat ze zei, ik was goed bezig. Na enkele stevige perspogingen was het moment daar eindelijk. Ook Billy zag het levenslicht in de armen van tante Nikki.
Het belang van een vroedvrouw kan dus zeker zijn dat je je goed voelt voor, tijdens en na de bevalling.