Het clubje van de single moms
Het wilde leven van een single mom
Zodra je tot het clubje van de gescheiden mama’s hoort, vliegen de wildste verhalen van lotgenotes je om de oren: ze hebben allemaal dates bij de vleet met de sportleraar, de meester van de kinderen, een papa van de school… Die meestal op een grote teleurstelling eindigen…
Ik moet eigenlijk toegeven dat ik er in het begin gewoon geen nood aan had om meteen een nieuwe liefde toe te laten in m’n leven. Ik wou gewoon genieten van alles en nog wat, en daar hoorde eventjes geen man bij.
Ook de gedachte om op een dag een nieuwe man in huis te ‘nemen’ stond me eigenlijk helemaal niet aan. Door de scheiding waren het MIJN huis, MIJN kinderen, MIJN tuin, MIJN keuken geworden en de gedachte alleen al om me te moeten schikken naar een vierde persoon trok me in het geheel niet aan.
Eén jaar verder...
Ondertussen zijn we een jaartje verder en mag er wel een lieve hunk mijn pad kruisen. Toegegeven, ik ben nu en dan alweer verliefd geweest, maar om nu te zeggen dat de ‘ware’ ertussen zat… Niet meteen. Ik ben vrij kieskeurig en wil absoluut niet in dezelfde val lopen als zo veel jaar geleden waarbij ik al mijn eisen aan de kant zwier, gewoon omdat het een knapperd is.
En dan komt er toch opeens een man binnendwarrelen, waarvan je denkt: ‘Hey ja, die zie ik eigenlijk wel zitten’. En wat krijg je dan? Er komt met moeite respons. Ineens voel je je weer als een 16-jarige bakvis, smachtend naar die ene die net niet voor jou bestemd is.
Eigenlijk zou ik al heel blij zijn met iemand die ik maar hoef op te bellen om eens te gaan wandelen of te fietsen. Ik zou er, denk ik, nog meer plezier en voldoening scheppen in zo’n soort van vriend (met natuurlijk ietsje meer ), maar kijk, ik ben hem nog niet tegengekomen.
Voorlopig vul ik mijn avonden in het weekend door gezellig tv te kijken met de kids terwijl we Chinees eten… En, geloof me, daar geniet ik ook 100 procent van!
