Wat als een mama zegt dat het niet (goed) gaat?

Ik zeg niet dat het niet goed met me gaat, zodat jij het voor me kan oplossen ("Probeer eens naar de osteopaat te gaan, die verricht wonderen!"). Ook niet zodat je jouw mening over mijn situatie kan geven ("Zou je toch niet stoppen met borstvoeding, dat is écht oké hoor!"). Ook al zeg je misschien van wel, jij hebt niet hetzelfde meegemaakt als ik ("Ik had ook een huilbaby."). Ik hoef geen adviezen en tips, die krijg ik wel degelijk al genoeg én heb ik allemaal al uitgeprobeerd ("Heb je hem al eens ingebakerd?"). Zeg me niet dat alles wel goed komt, ik wéét dat alles wel goed komt, maar dat maakt het nú niet minder zwaar en die uitspraak geeft me geen steun.

Mag er dan helemaal niets? Jawel! Zeker wel! Laat me weten dat je aan me denkt, dat je je niet kan voorstellen hoe het voelt. Zeg me dat je met me inzit en er voor me wil zijn. Stuur gewoon een hartjes-emoji. Of stuur dat je niet weet wat te zeggen, ook dat is zinvol en gewoon doodeerlijk. Stuur me dat je voor me wil koken, of wil komen babysitten als je dat wil. Ik zal er waarschijnlijk niet op ingaan, maar het feit dat je het voorstelt, doet me deugd. Zeg me dat ik goed bezig ben, dat ik goed genoeg ben, ook al voel ik dat niet op dit moment. Jij kan me daar aan helpen denken. Stuur dat ik je mag bellen, dag en nacht. Je weet dat ik dat niet zal doen, maar het horen voelt fijn.

Ik heb je steun nodig, maar niet op de manier die werkt wanneer alles oké gaat. Jouw steun, hoe klein die ook lijkt, helpt me om uit het diepe dal te kruipen waar ik in zit, echt waar. Het gaat niet goed met mij, dus ik heb iets anders van je nodig dan anders. En zó weinig mensen zien dat. Maar hopelijk jij vanaf nu wel?

In-de-put-Mama Lore