Het geheim van een goede time-out
Wat is een time-out?
Een time-out is een manier om conflicten te hanteren, om het kind (en jezelf) even tot rust te laten komen. Het wordt toegepast als het gedrag van het kind (te) negatief is, als een opmerking of waarschuwing geven niet meer helpt en het kind met zijn gedrag bepaalde grenzen overschrijdt.
Het kan als sanctie, maar ook als preventief middel opgezet worden, waarbij het dan eerder als een rustmoment voor een kind dient.
Hoe pas je de time-out juist toe?
- Een time-out in dezelfde ruimte: je kunt beslissen dat je kind wel in dezelfde ruimte mag blijven, maar dat het 5 minuten moet stoppen met dat wat hij of zij aan het doen was. Een voorbeeld: Ik wil dat je nu 5 minuten in de zetel zit. Als je rustiger bent, kun je verder spelen.
- Zet het kind even apart: time-outs waarbij ze wel even apart moeten gezet worden, bijvoorbeeld bij een conflict tussen broer en zus, kunnen er enerzijds voor zorgen dat escalatie van een bepaald gedrag vermeden wordt, maar kunnen anderzijds ook als 'straf' gegeven worden, om aan te tonen dat bepaald gedrag niet wordt toegestaan. Het is belangrijk dat je bij het geven van een time-out duidelijk en in eenvoudige taal aangeeft wel gedrag heeft geleid tot dat gevolg. Een voorbeeld: ‘We slaan niet op elkaar! Dat laat ik niet toe. Daarom moet je nu even apart.’
- Kies een prikkelarme plaats: de plaats voor een time-out kan een aparte ruimte zijn, een bepaalde plek of een stoel in de hal. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het een beloning is. Een voorbeeld: stuur een tiener niet naar zijn kamer als hij/zij er een tv of Playstation heeft). Kies eerder voor een (prikkelarme) plaats, zodat het kind tot rust en nadenken kan komen. Spreek naar je kind ook uit wat je precies van hem/haar verwacht: wil je dat je kind nadenkt over wat er zonet is gebeurd? Afkoelt? Uitraast? Het is belangrijk dat je dat even verwoordt. Eventueel kan tijdens de time-outperiode ook een concrete taak gevraagd worden. Een voorbeeld: 'Maak een tekening rond wat je voelt.’
- Maak de duur ervan voorspelbaar. Bij het toepassen van een time-out is het erg belangrijk om de duur ervan voorspelbaar te maken. Eventueel kun je dat zelfs visueel maken door bijvoorbeeld een eierwekker of een zandloper te gebruiken. Een voorbeeld: ‘Je blijft hier 7 minuten om na te denken over wat er gebeurd is. Dan kom ik terug en ben ik bereid naar jou te luisteren, te praten en naar een oplossing te zoeken. Lukt dat niet na die tijd, dan zal ik je nog 4 minuten in time-out laten.’ Bespreek het nadien. Het gesprek na de time-out is heel waardevol; je kind kan er iets uit leren. Een voorbeeld: ‘Hoe kun je dat de volgende keer anders aanpakken?’
- Wanneer het lukt om op een rustige manier te praten en te onderhandelen over hoe het eventueel kan goedgemaakt worden, kun je je kind terug in het gezinsgebeuren laten komen en het hem eventueel laten goedmaken met een actie. Door een kind na een time-out een kans te geven, wordt hij/zij beloond voor zijn manier van communiceren, onderhandelen en zijn bereidheid tot een oplossing.
Hoe lang duurt een time-out?
De duur van een time-out hangt af van leeftijd en van kind. Op zich kun je een time-out op alle leeftijden uitvoeren, alleen laat je een kind van 5 jaar minder lang in time-out dan een kind van twaalf. Ook het proces (de manier van communiceren en onderhandelen) zal uiteraard ook verschillen. Een tip: maak het niet te lang. Een time-out dient om het kind een krachtig signaal te geven dat het te ver is gegaan. Maar het moet daarom geen halve dag in de hoek staan.
