Het hele circus is weer begonnen (oef)
Lichte chaos van tranen en snottebellen
De eerste schooldag begon alvast zoals die moet beginnen: in een mengeling van lichte chaos en paniek met een vleugje tranen en snottebellen (voornamelijk op de kleuterspeelplaats), maar ook evengoed met heel erg blije en gespannen gezichtjes (voornamelijk op de lagere schoolspeelplaats).
Ik zag een mama die haar kleine bengel op de grond probeerde te zetten, terwijl ze hem suste: ‘Ja hoor, lieveke, mama ziet je graag, maar mama zweet er wel een beetje van.’
Een andere moeder gaf haar stampvoetende zoon mee aan de juf en maakte zich zo snel mogelijk uit de voeten, waardoor de juf in kwestie een beetje begon te zweten.
Ik zag mezelf kleuterjuf spelen over een paar verdwaalde schapen, mijn eigen jongste schaap incluis, en probeerde de kudde in de richting van de klas te leiden. Ik begon er ook een beetje van te zweten. Toen ik uiteindelijk wegging, steeg mijn dochters huilende stemgeluid luid en duidelijk boven de kudde kleine kabouters uit, terwijl een paar opgewonden juffen heen en weer liepen om de brandjes te blussen.
Aan de andere kant van de speelplaats kruiste ik nog snel mijn oudste, die hand in hand met een vriendinnetje naar de klas wandelde. ‘Joehoe! Yes! Het eerste leerjaar mama! Daa-aaag!’
Toedels!
Dat zat er alweer op.
Het circus en huiswerk voor mama
Rond 16 uur wist ik alweer hoe laat het was. Bij wijze van spreken. De trein is vertrokken, en we kunnen er niet meer van springen. Toen de kleinste een oververmoeid klein vulkaantje bleek te zijn waaruit op de meest onverwachte tijdstippen al de spanningen van de dag uitbarstten, wist ik ook hoe laat het was. Niets, maar dan ook niets was goed, en op een gegeven moment ging ze gewoon thuis op de grond liggen, met haar hoofd op Knorretje, waarop ze zelf begon te lachen van de miserie. Baby’s tired.
De grootste kon dan weer niet snel genoeg aan haar eerste huiswerk beginnen. Haar gezicht straalde van geluk toen ze haar agenda toonde.
En mama, die is nu bezig met haar huiswerk. De vele brieven aan het lezen, lijsten aan het invullen… De infomomenten komen eraan, haar verjaardag en haar birthday party. Lots to do...
Zal ik af en toe (ahum, understatement) een beetje stress hebben? Yep. Zal ik af en toe eens vloeken op dat circus? Sure. Zal het allemaal gepaard gaan met het nodige gezweet? Of course. Maar it’s all good.
Eerlijk? In de vakantie heb ik dat ook soms. Vloek ik op het feit dat ik soms zoveel moet plannen om het allemaal georganiseerd te krijgen. Dus ja, op het einde van de dag haal ik opgelucht adem. En de kinderen ook. Zolang ik niet te veel wiskunde moet beginnen uitleggen en af en toe een gin-tonic krijg, is het voor mij allemaal oké! ;-)
