Het opvangprobleem in Antwerpen: brief aan de burgemeester
Beste Burgemeester, ik ben Catherine Struelens. Gelukkig getrouwd met 2 dochters, eentje van 3 jaar en eentje van 7 maanden. Tot zover alles goed. Laat mij even schetsen hoe ik in Antwerpen (Wilrijk) geraakt ben, en waarom dat toch wel een probleem is.
Genoeg betaalbare alternatieven?
Vijf jaar geleden werkte ik als consultant in Brussel, waar ik mijn man uit Hove heb leren kennen. Allemaal goed, we verhuizen naar zijn appartement in Wilrijk en na de geboorte van onze eerste dochter naar een huis in Wilrijk. De geboorte van onze tweede dochter valt samen met dochter 1 die naar school gaat, waarmee de woensdagen, schoolvakanties, en pedagogische studiedagen weer even zijn opgevangen, oef!
Maar dan komt september en zwangerschapsverlof is niet eindeloos. De oudste dochter mag op woensdag nog tot 3,5 jaar mee naar de crèche van babyzus. Oef, weer een tijdelijke oplossing. De 30€ per namiddag nemen we er dan maar bij, goede opvang kost nu eenmaal geld.
Van de IBO in Wilrijk ben ik geen fan, maar wat moet, moet. Kinderen die van 2,5 jaar tot 12 jaar in 1 groep worden ondergebracht, zonder expliciete activiteit. Dat vind ik persoonlijk geen opvang. En van horen zeggen is het niet, ik kreeg die info rechtstreeks van de IBO-verantwoordelijke van de Spinnenkopkes.
Uiteindelijk moet wat moet, niet meer. Want dan krijgen we te horen dat de IBO wordt afgeschaft. Te duur voor de stad, en er zijn genoeg betaalbare alternatieven. Als u 30€/namiddag (uiteraard + de 22€ van babyzus) betaalbaar vindt, dan verdient u duidelijk meer dan mij. 52€ voor 1 volledige + 1 halve dag opvang? Los daarvan, dat (on)betaalbare initiatief bestaat helemaal niet, want op 3,5j stopt het. Of kan u mij een ander initiatief aanraden? Uren zoeken op Google heeft mij wel vakantie-opvang voor schildpadden opgeleverd, de tweede hit nog wel, maar voor Alice ben ik nog geen dag opvang verder gekomen.
Dan maar minder werken?
Misschien moet ik dan 4/5de gaan werken? Het zou mij meer opbrengen dan 52€/dag te betalen aan opvang, dat is alleszins waar. Alleen wil en kan ik misschien geen 4/5de werken?
Ik ben in augustus van werk veranderd. Dichtbij, op 3,5 km van huis. Want ondanks dat ik graag werk, ben ik er ook wel graag voor mijn kinderen. Regiojobs enzovoort zitten in de lift, om de files aan te pakken. U ziet, ik ben een goede leerling! Bovendien stopt de opvang om 17u30. Alleen hebben ze daar niet graag dat ik minder dan 100% werk. Ikzelf heb dat ook niet graag, want dat wil zeggen dat ik hetzelfde werk op 4 dagen moet doen, en dan geraak ik niet meer om 17u30 aan diezelfde schoolpoort die dan onherroepelijk sluit. U ziet, alweer een probleem.
Ik denk dan ook dat ik tot mijn 80ste zal moeten werken om mijn volledig pensioen te halen, dat uiteraard ook minder zal zijn, want ik heb minder gewerkt.
Nu begint de hopeloze zoektocht naar iemand die op woensdagnamiddag kan oppassen. In het zwart uiteraard, of die persoon mag er bij de belastingen op het einde van het jaar nog aan toesteken ook. Eigenlijk ben ik geen fan van zwartwerk, laat staan dat die persoon dan ook niet verzekerd is, noch voor zichzelf noch voor mijn kinderen. Dus wat als er iets gebeurt?
En laat ik daarmee terugkomen op het begin van mijn verhaal. Ik ben verhuisd naar Wilrijk, maar mijn lieve ouders zijn uiteraard niet meegekomen, die zijn 70 km verder blijven wonen, volledig terecht. Ik probeer u hiermee al voor te zijn, moest u voorstellen dat zij misschien op woensdag kunnen inspringen, begrijpt u. Daarvoor moet ik eerst bij de Minister van Mobiliteit vragen om de enorme files op de Brusselse Ring op te lossen, dat zal een andere brief worden.
Voor- en naschoolse opvang afgeschaft: wat nu?
Dan vertel ik nog even wat een ongeruste mama mij vertelde aan het ijssalon. Een alleenstaande mama die zoals de meesten van ons 8u/dag moet werken. Nu de voorschoolse en naschoolse opvang samen met de woensdag is afgeschaft, weet ze het echt niet meer. De school van haar dochter opent om 8 uur en sluit om 17 uur. Dat betekent haar dochter afzetten om 8 uur, met de fiets verder naar het werk, werken, lunchpauze, en met de fiets terug naar de school tegen ten laatste 17 uur. Dat wil dan zeggen, geen middagpauze meer, want anders komt ze niet aan haar 8 uur werken. Over de woensdagen zwijgen we dan nog, want minder werken is in haar geval financieel ook gewoon niet haalbaar.
Dus, beste burgemeester, en nu?
Gaat u alle werkende vrouwen of mannen verplichten om (tegen hun zin) minder te werken? Om allemaal op woensdag thuis te zijn? En wie gaat al die premies voor ouderschapsverlof betalen? Daarmee kan u volgens mij wel wat opvang voorzien hoor. Gaat u bedrijven verplichten om extra werknemers aan te nemen om al die gaten op te vullen?
Ik weet niet of iemand daarover heeft nagedacht op uw kabinet, toen bij een of andere besparingsronde iemand ineens het licht heeft gezien en dacht te besparen op naschoolse opvang.
Ik hoor graag uw oplossing voor mijn woensdagnamiddagprobleem, want na alle slapeloze nachten en uren piekeren ben ik eigenlijk nog geen stap verder. Ik vermoed dat iemand op uw kabinet toch wel een lijstje met alternatieven heeft voorzien, alvorens zo’n drastische beslissing te nemen? Daar ga ik toch echt wel van uit. Of is er toch echt zo licht over zulke ingrijpende actie gegaan? Misschien denkt u dat er gewoon niet veel mama’s (voltijds) werken. Dat zou wel wat naïef zijn, maar ik probeer mij gewoon in te beelden hoe het tot dit gekomen is.
Ik hoor het alleszins heel graag van u!
Met vriendelijke groeten,
Catherine Struelens