2888fi.jpg

Wat als je kind de zaag van de klas is?

19/04/2015

Deze week was het zover: het oudercontact. Met een klein hartje ging ik naar mijn twee afspraken; eentje voor Marthe in de tweede kleuterklas en eentje voor Anna in de eerste kleuterklas. Die bad vibes hadden te maken met het oudercontact van vorig jaar…

Deze week was het zover: het oudercontact. Met een klein hartje ging ik naar mijn twee afspraken; eentje voor Marthe in de tweede kleuterklas en eentje voor Anna in de eerste kleuterklas. Die bad vibes hadden te maken met het oudercontact van vorig jaar…

Vorig jaar: de zaag van de klas

Vorig jaar had ik ook twee afspraken na elkaar, eerst bij Marthe en daarna bij Anna. Mijn vriend was ook mee. Marthe zat toen in de eerste kleuterklas en alles was goed. Ze deed wat ze ‘moest’ kunnen voor een vierjarige meid en ze deed goed mee in de klas. Wij natuurlijk supertrots op onze grote meid. Daarna gingen we bij de juf van Anna. 

‘Tja, hoe zal ik het zeggen? Anna zeurt nogal veel als ze haar zin niet krijgt en als ze een oefening niet wil doen, dan doet ze die niet.’ 
De juf toonde een tekening van een varken dat ingekleurd was door de kleuters en inderdaad, de tekening van Anna vertoonde welgeteld twee gekleurde strepen… Een echt kleurtalent was het dus niet. 
‘Verder is ze heel bezitterig over het speelgoed in de klas. Als het speeltijd is, is ze vaak alleen en wil ze niet spelen.’

Daar waren ze: mijn waterogen… Mijn vriend wou er wat sfeer inbrengen en concludeerde ludiek: ‘Anna is dus eigenlijk de zaag van de klas?’ 
De juf lachte zwakjes terug, wat meteen de bevesting was van zijn vraag. Ja, onze dochter was de zaag van de klas. De veer was gebroken: de tranen waren aan het vloeien… Wat het alleen maar gênanter maakte uiteraard, zowel voor de juf als voor mij. Mijn vriend dacht gewoon: ‘Och ja, het is een kind met karakter. So what?’ 

Al snikkend probeerde ik nog de volgende vragen te stellen: ‘En speelt ze àltijd alleen?’, ‘Lacht ze weleens in de klas?', ‘Doet ze wat ze moet kunnen voor een driejarige?’. 
Op die laatste vraag antwoordde de juf: ‘Natuurlijk, kijk hier naar haar evaluatieblad: allemaal groene streepjes!’ Oké. Dan is toch niet alles ‘verkeerd’ aan mijn dochter. We rondden het gesprek af en met rode ogen vertrok ik uit de klas. Ik denk dat ik niet lieg als ik zeg dat voor iedere ouder zijn eigen kind schoon kind is, maar op dat moment had ik de indruk dat de juf geen grote fan was van mijn dochter en dat deed me pijn, moet ik toegeven. Mijn vriend relativeerde alles snel en vond mijn tranenuitbarsting best wel grappig…

Dit jaar: wat een lieveke!

Dit jaar had ik eerst een afspraak bij de juf van Marthe. Daar was alles in orde. Ze had haar groene streepjes op het evaluatieblad. Ze voert liever opdrachtjes uit dan te spelen in de speelhoeken. Ze helpt de andere kindjes. Geen klagen dus. En ik weer trots op onze dochter. 

Daarna was het de beurt aan de juf van Anna. ‘Anna is zo’n lieveke. Ze neemt het op voor andere kindjes. Ze helpt me flink in de klas. Ze volgt goed de spelletjes en de opdrachten.’ 

Huh? Mijn Anna? ‘Ze heeft ook allemaal groene streepjes op haar evaluatieblad.’ En daar waren ze weer: de waterogen. Maar deze keer uit trots en fierheid. Wat een flinke en positieve evolutie heeft mijn klein meisje gemaakt! 

Leren relativeren is de boodschap

Ik ben, net als elke ouder denk ik, fier op mijn kinderen. En die fierheid komt naar boven bij de meest eenvoudige, maar voor je kind zo ingrijpende gebeurtenissen: als ze de eerste keer kunnen kruipen of stappen, als ze de eerste woordjes kunnen zeggen, als ze zelf met een lepel kunnen eten of een ventje kunnen tekenen…

In onze ogen zijn onze kinderen de beste, de flinkste, noem maar op, hoewel we ons daar niet altijd bewust van zijn of dat soms staalhard ontkennen. ‘Neen, ik ben niet zo’n ouder ‘, denk je dan. En toch is het vaak wel het geval. 

En dan is het soms moeilijk om van iemand te horen dat je kind ‘een zaag’ is of ruzie zoekt met andere kinderen. Vorig jaar was ik daar echt kapot van, maar gaandeweg heb ik geleerd om commentaar te relativeren. Elk kind heeft nu eenmaal zijn of haar eigen temperament en karakter. Als ouder kun je wel een beetje kneden, maar het blijft ook een persoon op zich, diep vanbinnen, met karaktertrekjes van de mama of papa. Wat maakt dat je niet anders kunt dan hen graag zien. Toch?

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes