Het verhaal van een future single mom: de stap naar IVF

Ik ben aan de volgende stap begonnen. Meedraaien in de IVF-mallemolen is mijn nieuwe dagelijkse bezigheid geworden. Want ja, ook poging 6 bleek onsuccesvol. Ondanks de stimulatie vooraf dankzij een dagelijks spuitje hormonen. Ondanks de stimulatie achteraf dankzij pret met de vriend met voordelen. OK, ik geloof niet in psychologische beïnvloeding van de zwangerschap maar als ik lees dat een orgasme na de IUI bevorderlijk is, wil ik daar wel graag aan meewerken. Iemand anders gelukkig ook.

Hormonen... via de neus

Veertien dagen later bleek ik toch niet zwanger te zijn. De babydokter besliste dat poging 6 van de IUI ook de laatste was ‘want je bent ten slotte al 35’. Auwch! Verdergaan met IVF dus. Dit is het meer gevorderde niveau zo blijkt nu. Bij IUI moest ik zelf niet zo veel doen. Zaad gaan halen, benen spreiden en daar stopte het. IVF daarentegen is voor de professionals. Op dag 1 van m’n menstruatiecyclus moet ik beginnen met puffen.

Ja hoor, hormonen gaan er op alle mogelijke manieren in. Ook via de neus.

Drie keer per dag drie pufjes, om de 8 uur. Niks aan, alleen moet je erop letten dat je bij elk pufje van neusgat wisselt. Een schema in m’n iphone moet me helpen om elke keer in het juiste neusgat te puffen. Dit moet ervoor zorgen dat mijn eigen hormonen worden stilgelegd. Die mogen even niet meespelen. Mijn lichaam mag niet uit zichzelf een eitje laten groeien, laat staan het laten springen. Mijn lijf beslist wel om hier even tegen te protesteren. Lees: 2 dagen barstende hoofdpijn, niet kunnen functioneren en in bed doorbrengen.

D-day: 30 december

Bij IVF willen we namelijk niet gewoon maar 1 eitje. Neen, we willen er minstens 10. Daar moet vanaf dag 3 een dagelijkse spuit hormonen voor zorgen. Met behulp van een prikpen is dit ook iets dat ik zelf kan doen. ‘Je moet wel goed links en rechts van je navel afwisselen’. Ggrrr….

Na een week moet ik een eerste keer laten meten of mijn lijf wat gehoorzaamt. Als ik me niet vergis sprak de babydokter van 17 eitjes, in alle mogelijke formaten. Vandaag, 2 metingen later, zijn er zeker 10 eitjes groot genoeg om opgepikt te worden. Daarvoor mag ik woensdag even naar Leuven rijden. De eitjes die groot genoeg zijn worden dan in het labo bevrucht. Van de lucky few die embryootjes worden wordt er 1 teruggeplaatst en de andere gaan de vriezer in.

Als je dacht dat de mallemolen hier stopt… guess again. Het innestelen bevorder je best door 3 keer per dag nog een ander soort hormoon in te nemen. De alarmpjes en herinneringen in m’n telefoon mogen nog eens opnieuw volle toeren draaien. Maar 30/12 is sowieso D-day. Dan wordt er bloed geprikt en weet ik het resultaat. Drinken met oudjaar of niet…