Hoe counter je als man een overijverige zwangere vrouw?
Gewoon, een paar taakjes
Ik draai mij een eerste keer om en er wordt al subtiel gevraagd of de waterfactuur deze week betaald werd. En, oh ja, Ella’s lerares ponyrijden moet verwittigd worden aangezien ze het komende weekend scouts heeft. En de droogkast moet zeker leeggemaakt worden zodat onze strijk kan worden opgehaald.
Gewoon. Zomaar een paar taakjes. Ter herinnering. En dat allemaal bij het eerste ochtendgloren en terwijl mijn verwarde hoofd zich nog deels in dromenland bevindt.
Een rustig avondje voetbal later
Die avond was er voetbal op TV. De waterfactuur was al betaald (door mijn vrouw), Ella’s lerares ponyrijden werd verwittigd (ook door mijn vrouw) en de strijk opgehaald (door onze strijkhulp). Kortom, het was een constructieve dag geweest en dan was een avondje voetbal wel gerechtvaardigd, zo maak ik mijzelf op zo’n moment graag wijs.
Er was amper een kwartier afgetrapt of er volgde al een volgende – andermaal subtiele – vraag naast mij in de zetel: of ik die papieren van de bank al had opgestuurd. Toen ik counterde met de vraag hoe het in godsnaam mogelijk is dat tijdens zo’n match haar gedachten afdwaalden naar onze administratie, antwoordde ze eenvoudigweg dat ze de reclame van ING naast het veld had gespot. En dat die papieren toch echt wel moesten worden opgestuurd.
Wijze raad voor elke man: do the job
Op dat ogenblik kan je als man twee dingen doen: wijzen op de reclame van Croky naast het veld en vragen of er nog chips zijn. Of het gewoon afdruipen en braafjes die paperassen in orde brengen.
Ik raad iedere man die getrouwd is met een vrouw vol zwangerschapshormonen aan om voor optie twee te kiezen. Ik koos voor de eerste optie. We konden er beiden gelukkig smakelijk om lachen, maar ik heb die papieren vervolgens voor alle zekerheid toch maar in orde gebracht.
