Hoe ik ineens toch 100 procent mama werd
Geen sprake van het romantische gevoel
Tien dagen te vroeg en na een lange en pijnlijke bevalling kwam ons dochtertje dan eindelijk ter wereld. Ik weet nog hoe ik eigenlijk het liefst een pijnstiller wilde en zoveel mogelijk met rust gelaten wou worden. Ik had dus helemaal niet dat romantische gevoel waar iedereen altijd over spreekt.
Alles ging op zich wel goed, maar toch had ik het gevoel alles een beetje van op een afstand te beleven, alsof ons klein meisje te 'groot' was om echt te bevatten.
100% mama
Toen ze een week oud was, ben ik echter 100% mama geworden. Ze wou niet wakker worden voor haar voeding, begon te schuimbekken, haar oogjes draaiden weg... Alles wees op een epilepsieaanval. In een koelbloedigheid waarvan ik vandaag nog altijd niet weet waar we het hebben gehaald, zijn mijn man en ik op blote voeten en in onze pyjama naar de spoed gereden.
Ik weet nog dat ik in de auto dacht: 'Dus zo voelt het om mama te zijn'. Plots werd ik overvallen door emoties waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ik dacht: 'Alsjeblief, ik wil alles opgeven, maar niet mijn kind'. Ik begon zelfs deals te sluiten met onze lieve heer. Ik heb de hele autorit - die uiteindelijk 5 minuten duurde maar een eeuwigheid leek - rustig tegen haar gepraat opdat ze zou weten dat haar mama en papa haar graag zagen en dat ze veilig was bij ons.
Geen cursus nodig om je best te doen
Gelukkig is het goed gekomen, en bleek het een acute reflux-aanval te zijn zonder gevolgen voor haar gezondheid. Maar dat moment vergeet ik nooit meer.
Ik weet dat ik niet 100% perfect ben, maar ik weet wel dat ik altijd 100% mijn best zal doen om er te zijn voor haar. En daar heb je helemaal geen cursus voor nodig!
