Hoe je omgaat met je nieuwe rol als mama

Er bestaat geen ideaal moedertype

Het gaat om uitersten waarin je jezelf waarschijnlijk niet voor de volle honderd procent zult herkennen. De maatschappij kan een bepaald type wel lijken te promoten, maar beide types hebben voor- en nadelen. Er bestaat met andere woorden geen ideaal moedertype. 

Wat het onderzoek aantoont, is dat de noden van de baby belangrijk zijn, maar dat het even noodzakelijk is om naar je eigen noden en behoeften als moeder te luisteren. Met andere woorden: het is even belangrijk om je goed in je vel te voelen. Geen enkele aanpak is helemaal goed of fout en je bent niet minder dan een andere moeder omdat je het anders aanpakt. Hoe je voor een baby zorgt, is niet zo belangrijk, zolang het maar met veel liefde, zorg en verantwoordelijkheid gebeurt.

Mamaverhaal Sophie

In de loop van de jaren ben ik beginnen te beseffen dat er geen zwart of wit bestaan in het moeder- of ouderschap en dat je jezelf niet te veel druk mag opleggen. Wat voor de een werkt, werkt niet noodzakelijk voor de ander. 

Checklist: soorten moeders volgens psychologe Joan Raphael-Leff

Faciliterende moeder:

Voor faciliterende moeders is het moederschap het hoogtepunt van hun vrouwelijke identiteit. Deze moeder laat zich volledig door de natuur leiden en zal zich helemaal proberen aan te passen aan de behoeften van de baby. Daarbij stelt ze zichzelf en haar eigen behoeften op de achtergrond. Ze eist de exclusiviteit op van de zorg voor de baby, want zij weet het best wat goed is voor de baby. Ze ziet het als haar plicht om zich in de komende jaren volledig aan het kind aan te passen; ze schept een immense voldoening uit het op vraag voeden, want ze is ervan overtuigd dat de baby het best weet wat goed is voor zichzelf. Elk negatief gevoel moet worden onderdrukt, want het moederschap wordt gezien als een roeping. Veel faciliterende moeders zullen heel veel spijt hebben als bijvoorbeeld de borstvoeding niet lukt.

Regulerende moeders:

Eerder dan zich aan het ritme van de baby aan te passen, probeert de regulerende moeder na de bevalling het ritme en de levensstijl voor de zwangerschap te herstellen, waardoor de baby zich aan de agenda van de moeder zal moeten aanpassen. Deze moeder zal de baby zo snel mogelijk leren om controle te hebben over zijn lichaam door met (strikte) slaap- en voedingsroutines te werken.

Fleximama's of reciproque moeders:

Deze betreffen ongeveer de helft van de vrouwen in het onderzoek. Deze moeder combineert de twee vorige soorten en kiest de aanpak naargelang de situatie. Ze volgt de behoeften van de baby, maar ook die van zichzelf. Ze zal bijvoorbeeld de baby bij haar in bed houden als hij ziek is, maar zich voor de rest aan haar patroon houden. Deze moeders werken vaak parttime. 

Risico's

De faciliterende moeders passen het best bij of dragen de voorkeur in ons maatschappelijk/cultureel beeld van het moederschap. Toch lopen de drie moedertypes het riscio om vast te lopen, want ze worden immers elk ernstig uitgedaagd, zij het op verschillende momenten en in verschillende situaties.

De faciliterende moeders lopen het risico zich te veel af te stemmen op hun kind, maar misschien pas in een latere fase. Ze kunnen het naarmate de baby groter wordt, niet blijven volhouden om eenzijdig af te stemmen op hun kind. en anderzijds zal een kind mettertijd ook nood krijgen aan grenzen en structuur om een zekere mate van veiligheid te kunnen ervaren. 

De regulerende moeders hebben het zwaar om in de eerste maanden een evenwicht te vinden met de baby in hun leven.

De fleximama's bevatten kenmerken van beide voorgaande mamatypes en lopen het risico om zichzelf voor te houden dat het kind in goede handen is, terwijl dat niet het geval is. Verder zullen ze zich schuldig voelen en zich op geen enkel moment/in geen enkele situatie volwaardig mama voelen (op hun werk denken ze aan wat ze missen met hun kind en thuis verlangen ze naar hun werk).

De conclusie van het onderzoek? Je hele leven lang zul je dus een beetje moeten schipperen tussen de verschillende aanpakken en moeten kijken naar zowel de noden van je kind als die van jezelf.