Als je kleutertje koemelkallergie heeft: ik voel me soms zo machteloos
Geen melkproducten meer
Ik kan je het hele verhaal doen over hoe we dit ontdekten nadat hij al meer dan anderhalf jaar oud was (en de symptomen toen pas ten volle naar boven kwamen), maar dat is een verhaal voor een andere keer.
In ieder geval, om m'n zoontje van alle ellende te sparen en omdat we niet goed weten wanneer hij precies op wat reageert (buiten de melkproducten die volledig uit melk bestaan), hebben we alle melkproducten uit ons gamma geschrapt.
Ik heb geen zin om m'n driejarig ventje als testpersoon te laten figureren in een onderzoek naar wat hij precies wel en niet tolereert, en daarbij om de haverklap moet overgeven. Hij heeft al genoeg afgezien! Dus geen melkproducten meer voor hem. Dit lijkt heel simpel.
Toch?
Bravo voor de juf!
Dat dacht ik ook toen ik hem vorige lente met school liet starten na de paasvakantie, als tweeënhalf jaar oude peuter. Juf gebrieft, eerste bladzijde van zijn heen-en-weerschriftje volgepend over wat hij niet verdraagt en om hier aub niets van te geven. Prima. Dit kon niet mislopen!
Tot hij een ijsje kreeg van de ijskar en niemand er aan dacht.
Tot kindje x voor zijn verjaardag trakteerde met cake en juf dacht dat dit mocht.
Tot kindje y trakteerde met pudding en hij achter de rug van juf toch proefde.
Tot er door de ouderraad getrakteerd werd met wereldwinkel melkchocolade en niemand zag dat hij toch een stukje nam.
Tot hij - zoals vandaag - soep maakte met de juf, zijn klasgenootjes en een oma die hielp, en melk in alle tasjes deed om de soep wat af te koelen, en de juf dit te laat zag.
En ze doet echt haar best hé. Vorige week nog trakteerde de juf met pannenkoeken voor haar verjaardag, allemaal gebakken met sojaboter en sojamelk, speciaal voor mijn kleine man. Ze maakte speculaas met de kids, speciaal met sojaboter. Ze houdt écht rekening met hem. De eerste maanden was het wennen voor haar, maar daar valt nu niets meer van te zeggen. Een peuterjuf kan natuurlijk niet alles zien, ik vind het bewonderenswaardig wat ze allemaal doet met die kleine deugnietjes!
Hij moet het zelf ook leren
Mijn zoontje zelf leren we volop dat hij geen melk van de koe mag eten of drinken, en waar dit allemaal in zit. Maar hij is nog te jong om ‘nee!’ te zeggen tegen bijvoorbeeld een lekker stuk chocolade.
Hij leert het, maar kan het nog niet zelf. Ik zit met de handen in het haar. Ik weet niet hoe ik dit kan oplossen. Is hier wel een oplossing voor? Tijdens de vakanties heeft hij geen last. Tijdens het schooljaar vollebak..
Straks mag ik hem weer in de armen houden, ondersteunen boven de emmer terwijl hij z'n binnenste naar buiten lijkt te spugen, om het kwartier en dit voor een uur of vier... Taaie slijmen gevolgd door bijna niets meer, buiten wat maagsappen en wat later bloed van de inspanning. Bikkelhard en lastig is het.
Vorige keer rolden de tranen over m'n wangen terwijl ik hem moed probeerde in te spreken en zelf steeds ongeruster werd. Geloof me, dit wil je niet zien bij je kindje. Ik wilde naar spoed rijden en smeken hem te redden, vroeg me af of het ooit zou stoppen en alle worst case scenario's hebben door m'n hoofd gespookt. Dit was de allerlaatste keer dat hij dit mee zou moeten maken, zwoor ik.
En hier zijn we weer, wellicht hetzelfde scenario straks. M'n kleine ventje. Een intens verdriet welt in me op. Ik voel me zo machteloos.
Vuile melk!
