Ik ben het moe om me een slechte moeder te voelen
‘Ik weet niet of dit de juiste manier is, maar ik moet mijn verhaal kwijt aan iemand die me niet kent, zonder oordeel… Om het kort en bondig te zeggen: ik voel me een barslechte moeder. Ik kan het niet uitleggen maar ik heb het al lang moeilijk met mama zijn. Onze kindje is nu 2,5 jaar en een enorm papa’s kindje. Ik had zelf een hele slechte jeugd en het enige wat ik wou was een goede mama zijn. En dat lukt maar niet.
Ik heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe en dat ik meer en meer de band met mijn dochter verlies. Dat brengt dan weer frustraties mee en die krop ik helemaal op. Ik heb al een paar keer geprobeerd om dit met mijn vriend te bespreken, maar die ‘wuift’ het een beetje weg. Ik ben het moe om zo slecht te voelen, een nietsnut… Ik heb er al zoveel tranen voor gelaten. Sorry voor het warrige verhaal, maar moest het kwijt…’
Antwoord: Mama worden is een proces van vallen en opstaan
‘Wanneer een kind wordt geboren, wordt ook een moeder geboren.’ zegt men wel eens. Dat vind ik dus je reinste onzin. Je wordt niet opeens moeder omdat je een kind krijgt. Moeder worden is een proces van vallen en opstaan. Het duurt soms jaren voordat een vrouw echt kan zeggen ‘Jij bent mijn dochter’.
Wat voor moeder wil je zijn?
Veel vrouwen zoeken in de eerste jaren naar wat voor moeder ze willen zijn: een lieve mama of een strenge of een natuurlijke of eerder een nonchalante? Zeker als je zelf uit een ontwricht gezin komt, vind je het wellicht heel belangrijk om daarin een juiste keuze te maken. Dat op zich is voor mij al een teken dat je er bewust mee bezig bent, wat heel goed is. Maar dat beeld vinden van jezelf kan wel even duren. Zeker wanneer je partner het schijnbaar vanuit de losse pols doet, kan je dat flink doen twijfelen. Alsof je elke dag moet samenleven met de belichaming van de perfecte moeder. Ugh. Nachtmerrie! :)
Papa’s zijn iets minder veeleisend
Je zegt zelf dat de papa het zo goed doet. Hij doet dat wellicht op zijn eigen manier. Mannen staan vaak toch iets minder veeleisend voor zichzelf in het ouderschap. Vanuit een natuurlijke flair nemen zij die rol op zich. Ze zijn niet bezig met wat anderen kunnen denken of wat er in de boeken staat. Ze doen gewoon hun ding. ‘He maat, luiers vergeten! Gij ook? Oeh, damn. *bulderlach*.’
We kunnen natuurlijk wel iets leren van de ongedwongenheid, maar het is niet nodig om je met hem te vergelijken. Door te vergelijken ga je je alsmaar meer onzeker voelen. Want ik weet hoe dat gaat: je ziet hem bezig met je dochter en dat gaat zó goed dat je gedachten een eigen leven gaan leiden. ‘Oh kijk, ze vindt hem leuker dan mij.’ of ‘Dat zou ik nooit zo kunnen.’ of ‘Wat ben ik toch een nietsnut.’
Je maakt jezelf klein ten opzichte van hem. Dat geeft je partner ook veel macht. Onbewust vindt hij dat misschien best oké, ik begrijp daarom ook dat hij jouw zorgen wegwuift. Welke vader wil nu niét altijd de prins op het witte paard zijn voor zijn dochter? In eerste instantie zal je dus zélf de koe bij de horens moeten vatten om deze situatie te veranderen.
De lat niet te hoog leggen
Ik ben er zeker van dat je je lat heel hoog legt. Je wilt niet dezelfde fouten maken als jouw moeder. Maar dat zal ook niet.
De vragen die je stelt, de bedenkingen die je je maakt, dat zijn allemaal signalen die aangeven dat je een betrokken mama bent. Meer nog: je bent de beste mama die jouw dochter kon hebben en ze heeft jou ook echt nodig. De papa is belangrijk maar jij evenzeer. Belangrijk om dat in je achterhoofd te houden. Zodra jij steviger in je schoenen staat, zal er ook meer evenwicht komen in de relatie met jouw dochter en tussen jullie drie onderling.
Als je dat zou willen kan je een aantal dingen doen om je wat beter in je vel te voelen:
- Schrijf elke dag iets op waarvan je blij bent over jezelf als moeder.
- Maak een lijst van waarden die je wilt doorgeven aan je dochter.
- Zoek voor jezelf een zin die je regelmatig (elke dag 10 keer) tegen jezelf zegt waardoor je een positief beeld oproept. Dit kan zijn ‘Ik kan het’, ‘Ik ben goed bezig’, ‘Het verleden is voorbij, het is het nu dat telt’, ‘Ik ben oké”, ‘Ik zie mij graag’.
- Werk elke dag aan je positief zelfbeeld, elke dag. Dat is topsport.
Wees mild voor jezelf
Als laatste wil ik nog zeggen: wees mild voor jezelf. Moeder zijn als je zelf een slechte jeugd hebt gehad, is niet eenvoudig. Je moet helemaal from scratch beginnen. Je hebt geen referentiekader om je eigen moederbeeld op te enten. Daarom duurt dat allemaal wat langer. En dat is helemaal oké.
