Ik mag niet klagen want ‘ik heb toch zelf kinderen gewild’
Ondertussen zijn er meer dan 9 weken voorbijgegaan. Het goede nieuws is dat ik nog leef en eigenlijk kan ons gezin best goed om met de situatie. Makkelijk is het niet, maar ik klaag niet. Ik mag namelijk niet klagen. Het recht om te klagen is me ontnomen vanaf het moment dat kind nummer 3 op komst was.
In deze maatschappij heeft het modaal gezin 2 kinderen. Gezinnen met één kind krijgen gewoonlijk de vraag wanneer het volgende kind verwacht wordt. Kiest een gezin er bewust voor om het bij 1 kind te houden, dan moet dat gezin zich verantwoorden, wat dan kan leiden tot gênante gesprekken.
Ouders van 1 of 2 kinderen, mogen over hun kinderen openlijk klagen en zagen op sociale media en aan de telefoon zoveel ze willen. Over hoe moeilijk de combinatie is met thuiswerken, over het soms rotte gedrag van hun kinderen, ... Van zodra je een derde kind hebt, of er een derde op komst is, is de eerste reactie die je krijgt "daar heb je zelf voor gekozen".
Wij hebben ondertussen 4 kinderen. Ik kan je verzekeren dat ik me enorm heb geërgerd aan alle reacties van mensen die graag onze rekening voor ons maakten. Serieus? We zijn 2020. Ik wil nog geloven in het warme hart van ouders. Ik wil nog geloven dat ouders graag bewust kiezen voor kinderen. Ik leef enorm mee met ouders bij wie de natuur moeilijk doet om hun kinderwens te vervullen want ook bij ons ging het niet altijd van een leien dakje. Ik heb alle respect voor mensen die geen kinderen willen en ik geloof graag nog dat ouders die 'een accidentje' krijgen, dat accidentje met open armen ontvangen.
Hoe vaak heb ik niet moeten reageren dat we genoeg kamers in ons huis hebben voor iedereen, dat we al een 7-zitter hadden en dat we genoeg liefde hebben voor dit gewilde 4de kind. Dit was geen accidentje. Wij mogen nooit klagen want 'wij hebben het zelf gewild', we klagen bijgevolg ook niet.
Nu zijn we in de fase van 'medelijden' beland: amai, corona, allebei fulltime thuiswerken (en allebei heel druk op het werk momenteel) met 4 kinderen in huis... Wel nee, het is inderdaad niet makkelijk. Om je een idee te geven: onze zoon is 13 jaar (eerste middelbaar) en pubert. We hebben een dochter van bijna 11 jaar (5de leerjaar): TikTok dansjes, de hele dag. Een dochter van 3 jaar (1ste kleuterklas), zit momenteel meer dan goed is op YouTube for Kids, bijzondere omstandigheden, je weet wel. De kleinste dochter is bijna 8 maanden. Mijn grootste respect voor leerkrachten die in deze tijden alles uit de kast halen voor hun leerlingen! Hetzelfde voor onthaalmoeders en crèches.
De les die ik geleerd heb uit de afgelopen weken? Soms ontploft de boel hier even, dat is onvermijdelijk, maar in the end hebben wij elkaar. Ons gezin is de afgelopen weken zwaar op de proef gesteld, maar wij komen er sterker uit. Onze band is gegroeid en oh wat heb ik een fantastische echtgenoot! Ik mag er niet aan denken dat ik de afgelopen weken zonder hem had moeten doorstaan.
Een ouder blijkt altijd sterker dan ie denkt. Nog even volhouden, we moeten hier samen door!
Laeti
