6391fi.jpg

Over hoe hard ik twijfel om thuisblijfmama te zijn

16/12/2019

Het lijkt de ultieme droom van elke moeder om zo lang mogelijk bij haar kroost te blijven. Dat was aanvankelijk ook mijn idee. Er is niks mooiers dan dag in dag uit bij die patatjes te zijn, alle ‘eerste keren’ meemaken, niks missen.. Fulltime mama worden, ja, dat is het doel! Wel.. Let me burst your bubble. Dat is het niet! Of dat denk ik toch. Ik zit momenteel in een soort van twilight zone. Ik twijfel heel hard. Waarom? Dat zal ik je vertellen!

Ik stel me al enkele maanden de vraag of ik opnieuw moet en vooral WIL gaan werken. Er zijn enkele dingen waarmee ik rekening moet houden bij die beslissing…

De geldkwestie

Allereerst is er ‘de geldkwestie‘. Is het financieel doenbaar als ik thuisblijf? Ik ben al maanden aan het rekenen. Als ik thuisblijf, hebben we dan nog 2 auto’s nodig? Nee, ok, dan kunnen we er een weg doen. Maandelijkse kost gespaard, want geen verzekering voor die auto en geen ‘naft’. Ook geen jaarlijkse autotaks van €600. Schoon meegenomen! Maar, hele dagen thuis zijn betekent ook meer verbruik van energie. Hmmmm, ok, daar valt wel een mouw aan te passen denk ik dan. Kunnen alle rekeningen dan nog betaald worden? Kan de lening betaald worden? Is er dan nog geld genoeg over om van te leven? Wat als er een onvoorziene kost is?

Ik ga er niet om liegen, mijn man is geen grootverdiener. Dat hoeft voor mij ook niet! Maar dat brengt wel de nodige ‘druk’ met zich mee in deze kwestie. We zijn wel al ‘ns gaan informeren. Als ik niet meer ga werken en ik laat me afschrijven van ieder recht op uitkering, dan ‘verdient’ hij iets meer. De bedrijfsvoorheffing wordt dan niet meer afgetrokken waardoor hij een goeie €300 netto per maand meer zou hebben. Maar is dat genoeg?

Mijn mama vroeg meteen ‘Jamaar, zijn er dan nog een beetje centjes om af en toe ‘ns iets te doen onder jullie twee? Een hapje gaan eten ofzo…’ Ja, dat is ook weer een goeie vraag! Is dat geld er en is dat nodig dat we dat kunnen doen? (Het antwoord op ‘is dat nodig’ is trouwens JA! We mogen in dit ‘tripke mama en papa zijn’ elkaar niet uit het oog verliezen. Iets waar we nog aan moeten werken…).

My sanity

Maar naast de geldkwestie is er nog een tweede, misschien wel veel belangrijker, aspect waar ik rekening mee moet houden… My sanity! Oftewel: mijn mentale gezondheid.

Kijk, hoe mooi ik het ook vind om 24 uur op 24, 7 dagen op 7 bij mijn kids te zijn… Ik word soms ook gewoon knettergek van ze! En nee, ik schaam me absoluut niet om dat te zeggen. De nodige tantrums, de huilbuien, de drukte van 3 kids, de ‘nee ik wil dat niet’ en ‘mama ik zie jou niet graag!’ zorgen ervoor dat ik mijn kids soms gewoon achter het behang wil plakken. Tuurlijk is dat allemaal van voorbijgaande aard, dat besef ik ook! Maar momenteel lijkt elke dag op een slecht samengestelde playlist waarin ik van het ene uiterste naar het andere gezwierd word zonder ‘zachte overgang’.

En, laat ons eerlijk zijn medemoeders… Eens je mama bent, wordt je wereldje ineens heel klein. Maar als je dan ook nog ‘ns thuisblijft, dan wordt dat kleine wereldje nog wat kleiner! Los daarvan is ‘gaan werken’ ook een manier om eventjes te ontsnappen aan dat ‘mama zijn’. Ik herinner me nog een gesprek met een vriendin kort na de geboorte van haar dochtertje. Ik zei haar toen ‘Wacht maar! Je zult nog wensen dat je opnieuw kunt gaan werken!’ Ze geloofde me niet. ‘Alé Siska! Wat jij nu zegt! Dat geloof ik van m’n leven niet!’ Enkele weken geleden had ik ze aan de telefoon. ‘Siska, je had gelijk… Ik zie *** doodgraag, maar mensenlief! Ik ben soms blij dat ik ook gewoon even kan gaan werken!’ Aha, ik had het u gezegd…

Ik zit momenteel al thuis sinds maart. Ok, ik heb ondertussen nog 1 week gewerkt, maar that’s it! Dat zijn dus 7 volle maanden tussen mijn 4 muurtjes. Hoe het ondertussen met mijn ‘sanity’ is gesteld? Die is beneden alle peil! Ik ben moe, want Willie slaapt slecht. Omdat ik moe ben, kan ik niks verdragen. Omdat ik niks kan verdragen, loop ik lastig rond. Omdat ik lastig rondloop, kan ik uit het niets ontploffen als de W’s het uithangen. Dat ontploffen resulteert in de nodige temper tantrums bij zowel Wubbe en Willie. Dat zorgt dan weer voor een nachtje verwerken bij Willie, die daardoor dan slecht slaapt (in combinatie met tandjes, van alles een spelletje maken, een eigen willetje hebben, …). Het is een vicieus cirkeltje geworden! Ik vervloek mijn 4 muurtjes… En toch… Toch zijn die 4 muren ook een soort veilige haven geworden. Hier moet ik mijn shit niet together holden (), hier kan ik zonder schaamte mezelf zijn (niet dat ik veel schaamte heb…). En dan zit ik weer in dubio. Zou ik dan wel gaan werken?

Opvang

En dan is er nog een derde puntje… Opvang! Ik had een toponthaalmoeder. Ik vertrouwde haar voor de volle 100% met mijn patatjes. Maar dit jaar besloot ze ermee te stoppen. En, hoewel ik alle begrip en respect heb voor haar beslissing, zet het mij in een lastig parket. We vinden geen andere opvangplaats voor Willie en Georgette. Ik kan dus ook niet zomaar ergens aan de slag gaan, want waar ‘drop’ ik mijn stinkies?

Je leest het… Het is geen beslissing die op 1 2 3 gemaakt wordt. Ik neig momenteel meer naar de optie om opnieuw te gaan werken, eventjes buiten zijn en onder de mensen. Maar tegelijk komt dan de vraag ‘schiet ik dan niet tekort wat mijn kinderen betreft?’

Ik ben er nog niet uit. Hell, ik denk dat ik het nooit 100% zeker zal weten! En dat is oké, ik heb dat aanvaard. Que sera, sera en alles wat op mijn pad komt is een soort van voorbestemd. Daar ga ik van uit. En wat me recht houdt? OOIT komt het goed en zal alles duidelijk worden… Dat moet wel!

 

Deze blog verscheen eerder op Momsterof3.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes