Kan het kwaad dat mijn kind al huilend in slaap valt?

Als je kind alleen inslaapt als je erbij blijft

Veel van deze slaapproblemen worden veroorzaakt door zogenaamde onbedoelde beloningen. Dit houdt in dat de nachtelijke reactie van de ouders (welke deze dan ook is), meer belonend werkt voor het kind dan het slapen op zich. Vaak zien we hier ook zogenaamd ‘dwingend gedrag’ opduiken. Hier zien we dat een kind steeds luider gaat huilen om mama of papa bij zich te krijgen. Bovendien is het vaak moeilijk voor ouders om niet te reageren wanneer je kind huilt. Daardoor kan je in een erg begrijpelijke, want menselijke, maar ook vicieuze cirkel terechtkomen waarin je kind geleerd heeft om meer te huilen en waarin jij als ouder het gevoel krijgt dat je je kind enkel nog kan laten (in)slapen als je er zelf de hele tijd bij blijft.

Slaapexperts geven vaak de raad om deze cirkel te doorbreken door niet of niet meteen te reageren wanneer je kind huilt in bed, maar je reactie uit te stellen. Een voorbeeld van zo’n voorgeschreven aanpak is eerst 2 minuten te wachten vooraleer je gaat kijken en dat je je uitgestelde reactie geleidelijk aan langer maakt (bv. De eerste avond bouw je op tot 6 minuten; de tweede avond begin je bij 3 minuten en bouw je op tot 7 minuten, de derde avond begin je bij 5 minuten en bouw je op tot 15 minuten enzovoort).

Kan het kwaad om niet meteen te gaan troosten?

Ouders vragen zich bij zo’n aanpak dan vaak (terecht) af of je niet meer kwaad dan goed doet wanneer je je kind niet onmiddellijk gaat troosten.

Tiujdens een recente wetenschappelijke studie uit Australië werd onderzocht of deze interventies bij kinderen van 6 tot 16 maanden een effect hadden op slaap, hechting en stress. Hun resultaten toonden aan dat de uitgestelde reacties van ouders het nachtelijk ontwaken deden afnemen. De onderzoekers konden bovendien geen verschil in stresslevels of kwaliteit van hechting terugvinden in vergelijking met de controlegroep.

De resultaten van deze studie tonen voornamelijk aan dat kinderen moeten leren om alleen in te slapen. Wanneer ze dit kunnen, komt dit immers zowel hun eigen nachtrust als de nachtrust van ouders ten goede. Kinderen kunnen echter enkel alleen leren inslapen als hun ouders hen hierbij stimuleren. Vergelijk het met je kind alleen te leren stappen: je stimuleert je kind stapje per stapje, maar hij of zij moet het uiteindelijk alleen doen, ook na een kleine tuimeling.

Nog een kleine kanttekening: is je kind jonger dan 6 maanden, gebruik de beschreven aanpak dan niet, omdat het zichzelf nog niet kan troosten. Wat je wel al kan doen is je kindje nog wakker in bedje leggen en zelf in slaap laten vallen.