Wennen aan de komst van een zusje
Lieve mama,
In je bolle buikje zat mijn zusje.
Ik gaf haar graag een kusje,
Maar toen kon ik niet weten
Dat je niet gewoon te veel had gegeten
En we jou, mijn zusje, weldra welkom zouden heten.
Twee jaar lang was je er continu voor mij
En plots moest ik jou delen.
Wanneer zal jij, mama, dan nog met mij met de autootjes spelen?
Ik kan nog niet zeggen wat ik voel, maar vanbinnen voel ik me een beetje boos en heb ik wat verdriet,
Want ik ken haar en mijn plaats binnen ons gezinnetje nog niet.
Ben ik nog belangrijk? Want jij bent veel bij haar …
Zij kan nog niets alleen en ik wel, verdorie dat is waar.
Maar mama, ook als peuter vind ik het moeilijk om jullie te delen.
Jullie waren altijd alleen van mij.
Geef je me daarom de tijd om te wennen aan die nieuwe “wij”?
Soms zullen jullie niet begrijpen waarom ik iets doe of niet luister naar wat jullie vragen.
Ik vraag jullie begrip, wees niet boos op mij, ik zoek mijn eigen weg sinds enkele dagen.
Lieve mama,
Wat moet ik doen om een goede grote broer te zijn? Kan je me dat zeggen?
Ik moet de puzzelstukjes in mijn hoofdje namelijk nog bij elkaar leggen.
Lieve mama,
Geef jij me nog altijd veel liefde?
Die heb ik nodig om grote broer te kunnen zijn.
Want vergeet niet, jij wist wat er zou gebeuren,
Ik niet en ik ben toch nog zo klein.
Lieve mama,
Ook al is elke dag voor mij onbekend,
Ik weet dat jullie er altijd zullen zijn, als het moeilijker gaat tijdens de dag of in de nacht,
Geef me dan een knuffel, ik wil niet vervelend doen, maar ik heb gewoon op jou gewacht.
Lieve mama,
Maak je maar geen zorgen morgen of vandaag,
Ik zal het wel een plaatsje geven, maar op mijn eigen tempo, ook al gaat dit nog zo traag.
Lieve mama,
Luister je binnenkort aandachtig naar mijn verhalen die ik zal vertellen wanneer ik kan praten?
Zal je dan ook even alle andere dingen aan de kant laten?
Ik beloof je dat ik een goede broer zal zijn, voor mijn zusje, oh zo klein.
Wil je me dan ook vergeven dat ik soms even alleen van jullie wil zijn?
