Kinderen... Je weet niet waar je aan begint, trust me

Real life

Ik zie ze graag, de geboorteaankondigingen van moms-to-be. Mooi gekadreerd, leuk filtertje erover... Ja, die aanstaande moeder neemt haar tijd. Ze droomt en fantaseert over haar kind. Een mooie wens die in vervulling gaat...De aanstaande ouder bouwt een beeld op van het ouderschap op basis van ervaringen als bijstaander... Maar geloof me... The real deal, dat is toch nog iets anders.

Ik kan mijn vinger niet leggen op wat het zo zwaar maakt. Ik denk die alles verpletterende verantwoordelijkheid. De aanwezigheid van de kleintjes elke.seconde.van.de.dag. Toeschouwers als je je teennagels knipt. Om maar iets te zeggen. En jouw shift als ouder gaat het klokje rond door. Neen, dat kun je je onmogelijk voorstellen. Wat weken slechte nachten met jou doen als mens bijvoorbeeld. Dat je op het werk zal toekomen putje winter zonder kousen aan. De kinderen zullen altijd ok zijn,dat dan weer wel.

Dus ja, ok, je 'kiest' voor kinderen. Maar net als bij alle goede dingen in het leven weet je amper wat dat betekent. Een ouder verwijten dat hij of zij 'wel wist waar hij aan begon' is even zinvol als een kuiken van tafel duwen omdat het diertje vleugels heeft en dus wel zou moeten kunnen vliegen...