Kinderen krijgen? De allermooiste relatietest

Je probeert nog even je aandacht op het gesprek te houden. Maar bent allebei al snel afgeleid door mails die nog moeten worden beantwoord, rommel die moet worden opgeruimd …

Alle begin is moeilijk

In den beginne, voor er kindjes waren, draaide het leven om onze twee persoontjes: ik, en mijn wederhelft. De dagen, avonden, weekenden vlogen voorbij. We vonden toen dat we het ongelofelijk druk hadden. Dat we krom liepen van de stress. Dat we oververmoeid waren. Laat me eens goed lachen! :-)

Toen onze eerste spruit geboren was, moesten we ons aanpassen aan het leven als gezinnetje van drie. Dat was in het begin niet altijd zo gemakkelijk.

Je hebt plotseling geen tijd meer om je uitgebreid te douchen. Je bent al blij als je met droogshampoo de schade kan beperken.

Samen gaan slapen is ook geen evidentie meer. Je valt eigenlijk over het algemeen gewoon in slaap in de zetel, voor de televisie.

Conversaties beperken zich tot praktische beslommeringen. De top 4:

• Melk. Is de melk te dik of te dun. Te warm of te koud. Heeft ze melk teruggegeven of niet? Hoeveel cc heeft ze nu gedronken? Is dat wel voldoende? Of teveel?
• Kaka en pipi. Ongelofelijk hoeveel je daarover kan vertellen. Heeft ze kaka gedaan? Ze is toch niet geconstipeerd? Enzovoort enzoverder.
• Eten. Wat gaan we straks eten? Wie gaat er boodschappen doen? Waarbij we elkaar allebei hoopvol zitten aan te kijken. Zo van: ga jij het oplossen, alsjeblief? (Ik ben trouwens een gelukzakje. Mijn man doet bijna alle boodschappen.) 
• Stuff. Kunnen we vertrekken? Is alles mee? De koets? Reservekledij? Pampers? Koek en drank?

Er is weinig tijd voor diepgaande conversaties. En weinig goesting ook (wegens die oververmoeidheid).

De avond is weer van ons

Maar dan kwam er licht aan het einde van de tunnel: de nachten werden weer normaler, we kregen onze ‘avond’ weer terug, als onze schattenbol rond 20 uur in bed lag. Aha, we pikken de draad weer op! Dacht ik.Maar dan moest ik toch wel constateren dat er iets veranderd was. Niet van de ene op de andere dag. Stilletjesaan.

De bezorgdheden van weleer waren al lang niet meer zo zorgwekkend (kinderen krijgen, doet je alles toch in een ander perspectief plaatsen). De vermoeidheid bleek toch een tikje erger dan die van vroeger – ongelofelijk maar waar :-).

En door het gebrek aan ‘me-time’ wilde ik, als ze dan sliep, ook graag eens gewoon iets voor mezelf doen. Een boek lezen, een badje nemen …

Tijd maken

Code red... Hier gebeurt het dus. Hier loopt het zo vaak fout, denk ik dan, in relaties.

Ondertussen zijn wij met z'n tweeën al twee kindjes verder. In de week draaien we op routine. In het weekend bekomen we van de week :-). Maar we proberen, vaak tussen de soep en de patatten, toch voldoende us-timein te lassen. Tijd te maken om eens echt te babbelen. En dan misschien niet alleen over wat onze spruiten vandaag weer allemaal voor briljants hebben gedaan (veel, uiteraard!). We zijn niet alleen mama en papa. We zijn nog altijd 'ons'.

Is samen kindjes op de wereld zetten een relatietest? Het zal nog niet zijn! Het is een ander leven dan het leven met z’n tweeën. En dat vergt inspanningen, en aanpassingen. Je moet geen kinderen krijgen om je relatie te ‘redden’. Not gonna happen.

Zijn kinderen een verrijking voor je relatie? Volmondig: ja. Er bestaat niets mooiers dan samen een kindje krijgen. Samen verwonderd te zijn over je eigen 'creatie'. Samen te ontdekken dat er echt zoiets bestaat als onvoorwaardelijke liefde. Voor dat nieuwe schepseltje, dat je zeer regelmatig de kast opjaagt, maar waar je toch dolverliefd naar kan zitten kijken. Meestal als ze in bed ligt, slapend.

Euhm. Genoeg gepalaverd, dringend tijd om nog eens een datenight in te plannen, al is het dan in ons kot ;-)