Kinderen kunnen toch hard zijn onder elkaar
Mijn eerste kindje wordt over drie weken 1 jaar. Dat is op zich al een hele verwerking voor een mama die dacht dat baby's veel langer baby's bleven. Ze trekt zich op aan alles, opent lades en kastdeuren, laadt alles zorgvuldig uit om het er dan weer slordig in te proppen. Ze krijgt een karaktertje, wat eigenlijk zalig is om te zien. Kortom, ze wordt zelfstandiger.
Klein maar meedogenloos
Nu dacht ik met alles hierboven al de grootste uitdaging als mama gezien te hebben, of toch ongeveer. Wat ik zo snel niet zag aankomen, was de soms harde interactie met andere kinderen. Of hoe grof en ruw kinderen onder elkaar kunnen zijn.
Er kwam een 3-jarig zoontje van vrienden spelen en die had het uiteindelijk niet zo op met baby's. Mijn dochter was eerst laaiend enthousiast en hing speels rond zijn nek, hoofd, benen en armen. Tot ze ontdekte dat hij veel sterker was en haar speelgoed erg ruw uit haar handjes trok. Ik zag het eerst allemaal een beetje aan en dacht oké, dat is goed om haar te leren zichzelf te verdedigen. Maar toen de kleuter agressief met alles begon te gooien en mijn dochtertje bewust begon te schoppen (met een grijns op zijn gezicht), greep ik toch maar in. Ik had ook eerst geduldig afgewacht tot zijn mama hem zou aanspreken, maar toen dit amper gebeurde, vroeg ik haar de toestemming het zelf te mogen doen. “Geen probleem”, antwoordde ze nonchalant en ging verder met checken van haar smartphone.
Ook mama’s moeten veel leren
De les waar ik niet op gerekend had, is er eentje voor de mama – voor mij dus – en die zal nog veel tijd vragen. Hoe ik moet omgaan met mezelf en met de situatie als ik zie dat mijn kind onheus wordt behandeld? Als ik zie dat ze haar pijn doen? Als ik zie dat ze zich niet kan verdedigen?
In dit geval vond ik het nodig om mijn dochtertje te beschermen. Ze had me ook heel hard nodig, want ze is nog te klein voor zo’n bullebak – mijn baby'tje dat gisteren nog ingebakerd werd – en ik ergerde me blauw aan die peuter. Maar er gaat een dag komen dat ik ze het beter zelf laat oplossen. Toch zeker als les in deze harde (Trump)wereld. Ik mag dan niet ingrijpen als mama, ook al zal ik alles met een arendsoog in het oog houden (in een speeltuin of zo).
Zal ik het kunnen laten om tussenbeide te komen? Om dat andere kind niet eventjes stevig aan te pakken? Zal ik mijn kind toelaten om zichzelf te verdedigen? En ook, hoe moet ik reageren als ik merk dat mijn dochter zelf grof of gemeen is geweest en wordt aangesproken door een andere ouder (als ik het zelf niet gezien heb of als ik zelf vind dat het nog meevalt)? Zal ik alles kunnen verdragen? Help?! Nog een to do voor op de mijn lijst!
