Kinderlijke onschuld
Hoe mooi is dat wel niet? Voor onze baby’s, peuters en kleuters maakt het geen hol uit of we nu netjes aangekleed zijn of in onze comfortabele pyjama rondlopen. Of we nu wat aan de dikkere kant zijn of slank. Of het nu jongens of meisjes zijn. Of we een donkerdere huidskleur hebben of net heel bleek zijn. Zolang je vriendelijk bent en aandacht geeft (dit laatste is wel een must), vindt mijn kind iedereen geweldig mooi.
Ik betrap me er namelijk zelf op dat ik mezelf niet mooi vind in die afgeleefde pyjama en mezelf enkele kilo’s te zwaar vind. Laat staan hoe ik me geneer over mijn spierwitte benen die ik in het begin van de lente aarzelend bloot laat onder een jurk bij de eerste lentezon. En dan heb ik het nog niet over foto’s waarop ik een dubbele kin heb. Ja en in het straatbeeld denk ik soms dat iemand wel gek gekleed is of er slordig bij loopt. Ik wou dat ik al deze dingen niet zag bij mezelf of anderen.
Enkele jaren geleden waren we op vakantie in een supermarkt in Frankrijk, een oude man met amper tanden en vuile kapotte kledij brabbelde in onverstaanbaar Frans tegen mijn toen één jaar oude zoon. Ik werd een beetje ongemakkelijk dat die onverzorgde vreemde man tegen mijn kind sprak, maar mijn zoontje zwaaide enthousiast en toonde zijn mooiste glimlach aan de meneer. Waarop ik uiteraard ook vriendelijk dag zei, maar ik moet toegeven dat zijn uiterlijk me toch eerder wat afstand had doen houden.
Mijn oudste wordt vijf jaar in september en ik vraag mij af hoe lang hij nog zo onschuldig gaat blijven. Wanneer worden onze kinderen beïnvloed door schoonheidsidealen? Vanaf welke leeftijd gaat hij met een bril kijken naar jongens en meisjes, mensen die wat dikker of dunner zijn, die wat donkerder of bleker zijn. Wie leert onze kinderen dat eigenlijk wat de schoonheidsnorm is en wat minder mooi is? Geen flauw idee van waar ik het heb geleerd, maar toch zitten de schoonheidsidealen (sportief, slank, modieus gekleed, verzorgd haar enzovoort) vastgeroest in onze maatschappij en (hoe hard ik er ook op probeer te letten) in mijn hoofd.
Ik probeer in elk geval mee te geven aan mijn kinderen dat iedereen mooi is en ik hoop van harte dat hij steeds met een brede blik naar de mensen zal kijken en vooral zichzelf altijd mooi zal vinden.
En zelf zullen we er ook maar wat extra opletten, iets met #bodypositivy #diversity #iedereenismooi!
Deze blog verschijnt ook op Gezelligechaos.
