Waarom de lange zomervakantie haar nut heeft

Versterkt door kleuterkuren

Toen de zomervakantie startte werd dat gevoel nog versterkt. Kasper was onuitstaanbaar (zie ook wel dit fantastische en helaas echt gebeurde lijstje). Hij eiste vanalles dat we nog nooit hadden toegestaan (snoep als ontbijt! Ja, dat dacht ik dus niet), wilde enkel televisiekijken (van ‘s ochtends vroeg, ik kreeg hem niét aan het spelen), hij liet het hangen bij het gaan slapen (en sliep dan gelukkig wel iets later…). Ik zag 62 lange dagen en nachten voor mij wachten.

Het halverwege-punt was voor mij dan ook een mentale overwinning. Ik was blij, vanaf nu zou het snel gaan.

Ademruimte

En toen merkte ik het. 

Er kwam ademruimte bij zoonlief.

Hij begon weer te spelen zonder dat ik moest meedoen of de aanzet moest geven (het blijft een enig kind, helemaal te vermijden is dat niet). De televisie bleef weer vaker uit, en ging soms zelfs niet aan.  Hij werd vanzelf wakker en maakte meteen grapjes. We merkten verfijningen in motoriek, meer woordgrapjes, meer ‘heeft die dat nu echt gezegd’-uitspraken waarbij we het uitproestten van het lachen.

Ik had niet veel nodig om te beseffen dat dit het effect was van de zomervakantie. Ondanks zijn redelijk strakke schema van twee dagen zomeropvang (dank u Free-time!), twee dagen grootouders (dank u mama en papa) en een ‘vrije’ dag thuis (of op een of andere speeltuin), is hij mentaal gerecupereerd van een volledig jaar instapklasje.