Ik moet toegeven dat ik niet echt uitkeek naar de eerste ‘echte’ zomervakantie. Na een heel jaar instapklasje was er geen back-up van de crèche, en ik moest dus iets anders verzinnen. Voor een kleuter van 3,5 best wel een uitdaging - want zo’n kampje zonder overnachting, kan dat al? Is dat niet wat veel? Welke grootouders willen/kunnen wanneer bijspringen? Gewik, geweeg, getwijfel, gemaar, … phoe! De zomervakantie was nog niet begonnen en ik wilde al dat het achter de rug was. Het was te lang, te veel, te moeilijk.
Versterkt door kleuterkuren
Toen de zomervakantie startte werd dat gevoel nog versterkt. Kasper was onuitstaanbaar (zie ook wel dit fantastische en helaas echt gebeurde lijstje). Hij eiste vanalles dat we nog nooit hadden toegestaan (snoep als ontbijt! Ja, dat dacht ik dus niet), wilde enkel televisiekijken (van ‘s ochtends vroeg, ik kreeg hem niét aan het spelen), hij liet het hangen bij het gaan slapen (en sliep dan gelukkig wel iets later…). Ik zag 62 lange dagen en nachten voor mij wachten.
Het halverwege-punt was voor mij dan ook een mentale overwinning. Ik was blij, vanaf nu zou het snel gaan.
Ademruimte
En toen merkte ik het.
Er kwam ademruimte bij zoonlief.
Hij begon weer te spelen zonder dat ik moest meedoen of de aanzet moest geven (het blijft een enig kind, helemaal te vermijden is dat niet). De televisie bleef weer vaker uit, en ging soms zelfs niet aan. Hij werd vanzelf wakker en maakte meteen grapjes. We merkten verfijningen in motoriek, meer woordgrapjes, meer ‘heeft die dat nu echt gezegd’-uitspraken waarbij we het uitproestten van het lachen.
Ik had niet veel nodig om te beseffen dat dit het effect was van de zomervakantie. Ondanks zijn redelijk strakke schema van twee dagen zomeropvang (dank u Free-time!), twee dagen grootouders (dank u mama en papa) en een ‘vrije’ dag thuis (of op een of andere speeltuin), is hij mentaal gerecupereerd van een volledig jaar instapklasje.
Daarom...
Daarom: zomervakantie… mijn excuses dat ik je effect heb onderschat. Ik wist gewoon van niet beter, ik had het nog nooit meegemaakt, behalve uit mijn eigen herinnering (ik vond de zomervakantie toen ook te lang).
Ik vind 9 weken nog altijd verschrikkelijk lang en ik zal wellicht nog wel even tegen je opzien (geregel, schema’s, wensen, vakanties, playdates, aaaargh!), maar ik weet nu dat het nut heeft.
Nog een paar weken om het effect helemaal te laten doorwerken en dan kan de kleuter terug naar de vrienden die hij zo hard mist (beweert hij).