Kinderwereld vanuit coronaperspectief
“Wow, dit is lekker en helemaal niet zo moeilijk te maken”, zegt mijn oudste dochter die zich de laatste weken heeft ontpopt als mini-chef. Ze heeft al zeven recepten in haar corona-kookboek, en ik kan je zeggen, die pastasalade met kipsaté was een topper!
Mijn actieve zoon wil bezig blijven en doet mee aan elke challenge die gelanceerd wordt door de sportclub. “Touwtjespringen is helemaal niet alleen voor meisjes, en best wel moeilijk”, verkondigt hij terwijl hij razendsnel op en neer gaat. “Goe bezig, venteke”, denkt mijn vertederde maar ook feministische hartje.
En mijn middelste, die geniet met de verrekijker van de capriolen van de konijnen in het veld, die nu minder schuw zijn door het wegvallen van het verkeerskabaal (alhoewel dat de laatste dagen weer duidelijk toeneemt, dus die konijnen gaan ook wel hun conclusies trekken).
Making the best of a bad situation
De quarantaine haalt de kinderen uit hun vertrouwde routine, en dat is best heftig. En ik ga hier zeker de boel niet verheerlijken: de emmer is ‘in ons kot’ ook al meermaals overgelopen van collectieve frustratie, en de moeilijke en harde verhalen raken ons diep.
Maar we ervaren een mooie lente, en hebben gezonde benen en een creatief brein. En dus verzinnen we huis-, tuin- en knutselprojecten, en verkennen we lopend, fietsend, skeelerend en steppend onze buurt. Making the best of a bad situation…
Het kan anders
Nieuwe ‘skills’ van de kids breiden zich dan ook uit naar het ontwerpen van ‘ik-mis-je-kaarten’ en gekke video’s voor de grootouders, zagen en boren (insectenhotel), schilderen (dochter heeft nu vroeger dan gepland een opgefriste kamer) en nog veel meer.
Maar wat naar de toekomst toe misschien het belangrijkste zal zijn: zij zien nu dat het anders kan. Dat er een wereld mogelijk is zonder levensgevaarlijk, vervuilend en lawaaierig verkeer, dat ze perfect boodschappen kunnen doen met de fiets (je moet alleen niet proberen om 12 flessen melk én een pak WC-papier mee te nemen), dat je kan sporten zonder een fitnessabonnement, en dat papa kan vergaderen met buitenlandse partners zonder op een vliegtuig te springen.
Zij zien de kwetsbaarheid van de wereld en ontdekken hun eigen kracht. Ik hoop dat ze dat zullen onthouden als een groot deel van onze samenleving weer in oude gewoontes vervalt.
