4797fi.jpg

Lieve kleine E, jij zal nooit een 'normale' gezinssituatie kennen en dat doet me pijn

14/07/2017
Mamabaas
Door Mamabaas

Een gastmama schreef haar verhaal van haar pijnlijke scheiding van zich af. Haar man liet haar in de steek op het moment dat ze hem het meest nodig had. Een droef verhaal, maar de leeuwin in haar wil vechten voor haar kleintje, en vooral haar zo gelukkig mogelijk maken.

 

Heavy zwangerschap

Lieve kleine E,

Je bent vandaag 9 maanden oud. Net zo lang is het geleden dat er eindelijk een einde kwam aan 37 weken en 5 dagen doodziek zijn... Door mijn HG moesten papa en ik onze wereldreis onderbreken, en kwamen we met onze trouwe viervoeter na 1,5 jaar door Afrika reizen terug naar Nederland. Uitgedroogd en uitgeput belandde ik vier keer in het ziekenhuis, waar ik telkens werd opgelapt om weer even verder te kunnen. Bij de vijfde keer moest ik weeënremmers en corticosteroïden krijgen - jij zat toen 30 weken in m'n buik en ik zat er helemaal doorheen, fysiek én emotioneel.

Negen maanden geleden zou ik opgelucht voor het eerst naar jou kijken, maar ook dat ging anders dan verwacht. Ik bloedde bijna dood door een foute diagnose en jij werd tijdens een spoedkeizersnede uit mijn lijf gesneden, onder narcose. Papa was nog net op tijd in het ziekenhuis om jou aan te pakken. (Terwijl ik lag leeg te bloeden en weeën had ging papa slapen omdat hij de volgende dag een paar uurtjes les moest geven)

Hechtingscoach

Negen maanden geleden kon jij er helemaal niets aan doen dat wij elkaar niet op een biologisch juiste manier ontmoetten, lekker meteen op mijn buik - ik kon er ook niet aan doen maar toch voel ik me verantwoordelijk. Ik had zo'n vreselijke pijn toen ik na de operatie wakker werd en kon jou helemaal niet in het leven verwelkomen.

Ik voelde het niet. Dat verwachte 'ahaaaa mijn baby'. Ik had het moment gemist, jouw geboorte. Het voelde alsof ik mijn buikbaby kwijt was en jou in de plaats had gekregen. Daarom moest ik heel erg zoeken naar het mama-zijn. In plaats van op een roze wolk leefde ik onder een grote donderwolk. Ik vond het allemaal zo zwaar en moeilijk en veel. Ik voelde me zo ontzettend alleen... in mijn zoektocht naar een manier om voor jou een moeder te zijn en in mijn verdriet. Papa vond dat ik maar blij moest zijn omdat jij gezond was, en ontkende daarmee mijn verdriet en teleurstelling.

Dankzij een boek kwam ik op het - voor mij - goede pad, van dragen en samen slapen. De dingen leken opeens meer 'te kloppen' en het voelde zo veel juister dan jou alleen weg te leggen. Jou dicht bij me dragen werkte helend voor ons allebei. Ook zocht ik een hechtingscoach op, om mijn diepliggende pijn een plaats te helpen geven zodat jij er later geen last van zou hebben.

Jij en ik brachten regelmatig een paar dagen door bij mijn moeder, omdat we daar wat rust konden vinden en omdat zij graag voor ons zorgde (iets wat papa niet deed - die vond dat ik meer huishoudelijke taakjes kon doen in plaats van met jou op de bank zitten). Het was een veilige plek waar ik mijn gevoel kon volgen zonder stoorzenders.

Papa alleen naar Zuid-Afrika

Acht maanden geleden stierf onze hond - ons eerste kindje - in onze armen na 4 jaar van intens geluk. Jij kon hem nog net ontmoeten. Het verlies kwam nog eens bovenop mijn verdriet over de zwangerschap en jouw gemiste geboorte.

Vijf maanden geleden besloot jouw papa om weer naar Zuid-Afrika te vertrekken, alleen. Eigenlijk waren we altijd van plan geweest om samen verder te gaan reizen, maar hij had ons al opgegeven. Sinds jouw geboorte had hij zich alleen maar geërgerd aan de aandacht die jij van mij kreeg. Hij voelde zich buitengesloten, terwijl ik alleen maar wilde dat hij meer aanwezig was. Hadden we maar samen naar jou kunnen kijken en samen voor jou kunnen zorgen. In plaats daarvan vulde hij zijn dagen met fietsen, rennen, klussen, op stap gaan (en andere vrouwen versieren)... en ik zat met jou en mijn verdriet thuis en zocht naar het mama-zijn. Er werd nog nauwelijks gecommuniceerd.

Hij liet eerst een volle week niets van zich horen, om vervolgens via Whatsapp te laten weten dat hij het heerlijk had daar in z'n eentje en ons helemaal niet miste. Wij waren inmiddels bij mijn moeder ingetrokken, omdat we alleen waren achtergebleven. Ik wist helemaal niet waar ik aan toe was en hoe lang hij weg zou blijven. Intussen zorgde ik vol overgave voor jou, in m'n eentje.

Een andere vrouw

Vierenhalve maand geleden kwam ik erachter dat papa had staan zoenen (en wie weet wat nog meer) met een andere vrouw, een week voor zijn vertrek naar Afrika. Ik was kapot van het nieuws maar het was eigenlijk geen verrassing. De laatste deur in mijn hart viel dicht... hij vond het zelf wel te rechtvaardigen omdat hij zoveel aandacht tekort was gekomen sinds jouw geboorte. Ik had jou maar alleen moeten laten slapen...

 

Vier maanden geleden kwam hij na een maand afwezigheid terug, zogenaamd omdat hij jou toch wel miste en om met mij te praten. In het kort kwam het erop neer dat hij enkel om m'n uiterlijk met me was getrouwd, en dat hij zich niet kon voorstellen dat ik hem 2 keer per week sex kon garanderen op de lange termijn. Bijzondere prioriteit zo vlak na de geboorte van je eerste kind...

Na 10 dagen en een hoop geruzie (ik kreeg uiteindelijk te horen met wie hij had gezoend én de hele tijd contact had gehouden) vertrok hij weer. Bij de hechting coach had hij laten verstaan dat hij zo snel mogelijk weer zou keren om met mij duidelijke afspraken te maken. Uiteindelijk duurde het weer een maand.

Zo trots op ons

We hebben nu beiden een advocaat en alles wijst erop dat het een vechtscheiding wordt.

Ik voel me erg in de steek gelaten, als vrouw, maar ook als jonge moeder. Hoe kon hij mij zo weinig krediet geven na zo'n verschrikkelijk jaar? Hoe kon hij me zó in de steek laten na de meest traumatische ervaring van m'n leven? Waarom kreeg de vrouw die 9 maanden ziek was en vervolgens bijna het leven liet voor zijn dochter, niet de tijd om te herstellen? Waarom kon hij niet even voor mij zorgen zodat ik uit m'n put kon klimmen? Hoe kon hij zo met zichzelf bezig zijn zonder enige wroeging, daarmee jou en mij letterlijk in de steek latend?

 

Lieve kleine E, jij zal nooit een gezinssituatie kennen en dat doet me pijn. Ik had het zo graag anders gewild. Ooit zal ik je uitleggen dat papa andere vrouwen en een reis door Afrika belangrijker vond dan jou zien opgroeien.

Maar nu gaat het alleen nog om jou en om mij. Wij zijn één. Je slaapt al negen maanden bij mij in bed en je krijgt al net zo lang borstvoeding. Ik heb er in m'n eentje voor gezorgd dat het jou goed gaat, dat jij goed in je vel zit. Ik hou zielsveel van je en mijn lijf schreeuwt om je wanneer je niet bij me bent.

Ondanks alle stress om je heen (en in mij) ben je altijd goed gezind. Wat ben ik ongelofelijk trots op je. En op mezelf - ik ben echt de allerbeste mama voor jou.

Gastmama L.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes