4466fi.jpg

Mama is niet perfect en daarom is ze juist wel perfect

5/02/2022

Enkele situaties uit het leven gegrepen: Ze moet een jaar of vijf geweest zijn toen ze na een discussie met haar mama zei: 'Ik wil jou niet meer als mama, ik ga wel een nieuwe halen in de supermarkt.' Ze was een jaar of 9 toen ze, net voor ze de deur dichtgooide, riep: 'Trouwens, hoe voeden jullie mij eigenlijk op?' Hij was een jaar of 6 toen hij met een gevulde sporttas bij zijn grootouders op de stoep stond met de melding dat ze er waarschijnlijk meer van bakten dan zijn ouders. Gelukkig woonde hij in dezelfde straat van zijn grootouders :-).

De eerste situatie speelde zich bij ons af. We schoten samen in de lach, zij en ik. Ze omschreef perfect hoe ze zich voelde. Mama had 'gefaald'. Of was dit juist een dankbaar moment om in overleg te gaan en tegen elkaar te vertellen hoe boos, ontgoocheld en machteloos we ons voelden? Was dit een groeimoment in het opvoedingsproces dat we samen bewandelden? Was dit een moment om aan elkaar te vertellen dat we juist boos waren omdat we elkaar ook graag zien?

Het was vooral een moment om aan haar te laten zien dat mama’s en papa’s ook maar mensen zijn. Mensen met emoties, karaktereigenschappen en ook onhebbelijkheden. Ouders zijn niet perfect.

Verschillende visies op opvoeding

Er zijn heel wat visies over opvoeden doorheen de eeuwen neergepend. De één ziet het eerder vanuit de context, de ander gaat uit van de noden van een kind. Er is discussie over de impact van erfelijkheid versus context op de ontwikkeling van een kind.

Al in de tijd van de Griekse filosofen (denk aan Plato) werd nagedacht over opvoeden. Elke tijdsgeest heeft een invloed op de opvoedingsvisie. Zo moeten we het vandaag ook bekijken. Vandaag heeft iedereen wel een visie op opvoeden. En die is zeker gekleurd door de eigen opvoedingsgeschiedenis. Hoe wij zijn opgevoed is bepalend in de opvoedingsstijl die wij hanteren. De context waarin wij ons bevinden heeft een invloed. Vele factoren hebben een invloed op onze opvoedingsstijl en -visie.

En we spreken dan nog niet van het kind dat voor of, nog beter, naast ons staat. Elk kind vraagt een andere interactie. Daar spreken we over de praktijk van het opvoeden. Een visie kan richting geven, maar moet niet slaafs nagestreefd worden. De praktijk leert dat we weleens ons geduld verliezen, dat we begrensd worden door tijd, dat niet alles zoals in 'de boekskes' verloopt.

In de praktijk...

De praktijk staat soms veraf van de visie. Moeten we dan helemaal geen rekening houden met de visie? Juist wel! Een visie helpt ons op momenten dat we reflecteren. Op momenten dat de dochter meldt dat ze een andere mama gaat kopen of momenten dat ze de opvoeding in vraag stelt, grijpen we terug naar de visie. De visie is een beetje de leidraad in het proces van opvoeden.

Mogen we dan nooit meer ons geduld verliezen of boos worden? Mogen we dan niet meer onze menselijkheid tonen? Juist wel! De menselijkheid die we tonen, zorgt voor de saus over de visie. Wat belangrijk is, is dat beide geserveerd worden en dat met kinderen erover gecommuniceerd wordt. We bewandelen samen een 'opvoedingspad' en maken er ons gepersonaliseerd verhaal van.

De momenten dat we samen met de kinderen erover reflecteren, de leermomenten (en niet de faalmomenten!) zijn de rijke momenten die een opvoeding personaliseren. Het zijn de momenten dat we als ouder wel 'perfect' zijn.

Boven alle visies staan twee sleutelbegrippen die het uitgangspunt vormen van opvoeding: communicatie en wederzijds respect. Dit leidt tot een verbondenheid. We moeten met kinderen communiceren over hoe we met elkaar omgaan.

Wederzijds respect

Mijn dochter en ik leerden sorry zeggen tegen elkaar. Als we een time-out inlassen, schrijven we briefjes aan elkaar. We vragen om elkaar eventjes rust te gunnen. We zeggen ook altijd tegen elkaar dat we elkaar graag zien. We benoemen elkaars onhebbelijkheden, maar vooral ook elkaars kwaliteiten. We proberen elkaar een realistisch beeld te geven van hoe we zijn. We zijn soms echt boos op elkaar maar respecteren elkaars boosheid.

Er is altijd een wederzijds respect. Een gedrag kan niet altijd worden goedgekeurd. De persoon en de emotie worden echter wel gerespecteerd, er wordt over gepraat.

Een opvoedingsmiddel zoals straffen, belonen, time-out, time-in, moet steeds gezien worden in een ruimere context van de opvoedingsvisie. Wanneer we deze zaken toepassen in een hoofdzakelijk bevestigende en waarderende cultuur, dan hoeft dit geen enkel probleem te vormen. Het is vooral van belang dat zowel ouder als kind zich gerespecteerd blijven voelen en met elkaar kunnen praten over hun emotie. Ook als kinderen nog klein zijn en geen verbale taal hanteren, kan non-verbale taal (zoals een knuffel) voldoende uitdrukken dat er respect is. Over het algemeen moet vooral een bevestigend en positief klimaat aanwezig zijn.

Een opvoeding is en blijft een proces waarvan je de uitkomst niet kent na het uitproberen van een aantal opvoedingsmiddelen. Vooral de uitgangsbasis moet goed zitten. In het proces mag gerust ook het 'gezond boerenverstand' onze opvoedingsvisie begeleiden. Of je goed bezig bent, weet je maar af en toe.

Onlangs schreef ze ons een briefje naar aanleiding van onze huwelijksverjaardag: 'Doe zo verder, ik kan me geen betere ouders wensen.'

Ongetwijfeld zullen in de puberteit nog andere briefjes volgen :-). We zullen alweer vragen hebben over het feit of we het goed doen. Toch licht ze hier al een tipje van de sluier op. We leerden vanuit een wederzijds respect communiceren.

Laat ons elkaar niet beconcurreren met onze visies over opvoeden, maar elkaar helpen in de persoonlijke zoektocht die elke opvoeding inhoudt, vanuit een respect voor elke opvoedingsachtergrond en -visie. Geef elkaar ook de ruimte om fouten te maken en in de imperfectie perfect te zijn!

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes