Mama to the rescue bij kleine kwaaltjes: aarsmaden

Jeuk, jeuk, jeuk

Wat als je kind aarsmaden heeft? Euh, excuseer? Aarsmaden? Wel, gebruik je liever de Latijnse stoeftermen, dan wordt het: 'Mijn kind heeft een enterobius vermicularis of oxyuris.' In mensentaal wordt het: 'Mijn kind heeft aarswormpjes.' 

Gradatie op de alarmladder: 0/10. Tenzij bij de mama als ze worstelt met een (lichte) fobie voor – weliswaar zeer kleine – reptielen).

Even het scenario schetsen. Net wanneer de rust ’s avonds is weergekeerd en je neerploft in de zetel (meestal rond 22 à 23 uur) hoor je de babyfoon weer tilt slaan. Mamaaaaaaaaa! Je vindt je kleine peuter of baby, die zich verbaal nog niet kan uitdrukken, huilend en heen en weer wriemelend met de poep. Je peuter of kleuter, die stilaan een beginnende woordenschat beheerst, klaagt over een ‘piekende’ of soms zeer hevig jeukende poep en weet voor het overige ook geen blijf met zichzelf.  

Andere symptomen:

• Ongeduld, hinderlijke ongedurigheid en onoplettendheid in de klas;
• Ontsteking en jeuk ter hoogte van de vagina (als de wormpjes naar voor kruipen);
• Lokale eczeemreactie;
• Lichte maagdarmlast.

Schat, bel het tropisch instituut!

Geen koorts of andere alarmsignalen die op een infectie wijzen? Dan zwier je die pamper of dat slipje even uit, je heft de billetjes omhoog en checkt met het lampje van je smartphone of een zaklamp de anale streek. Vaak zie je kleine witte, bewegende wormpjes (3-12 millimeter) ter hoogte van de aars of omliggende huid. Op een ander moment kan de poep er enkel wat rood of geïrriteerd uitzien door het krabben of het schuren van de pamper of de onderbroek.

Maar geen paniek! Laat die telefoon liggen, er niets ergs aan de hand. Aarsmaden zijn de meest verspreide, onschuldige menselijke parasitaire wormsoort in ons land en in de volledige westerse wereld. Wormpjes worden beschouwd als een typische kinderkwaal (al kunnen ook volwassenen besmet raken). Naar schatting is zo’n 60 procent van de kinderen besmet of wel eens besmet geweest.

Besmettingsgevaar en verspreiding

Aarsmaden jeuken, dus wat doet je uk? Krabben … De kleverige wormeitjes blijven onder de vingernagels zitten en een kindje kan zichzelf herbesmetten wanneer het de vingers in de mond steekt. Via de vingernagels worden de eitjes ook verspreid op speelgoed. Speelgoed dat speelkameraadjes dan weer in de mond steken.

Ook de zandbak, voedsel, klaslokalen, meubels, de vloer en kledij moeten er vaak aan geloven. De eitjes verstuiven bovendien gemakkelijk in de lucht en kunnen zo, bijvoorbeeld na het uitkloppen van textiel, ondergoed of beddengoed, in de mond of zelfs in het eten terecht komen. Op die manier raken hele gezinnen of klasgroepen besmet.

Behandelen is een familiekwestie

Het klinkt misschien allemaal wat gruwelijk, maar het is niet nodig om je huisarts te raadplegen  (tenzij je je ‘mamabaas’-diagnose hierna nog betwijfelt). Alles is op te lossen met een simpele medicatiekuur. Wat heb je nodig? Mebendazol of vermox 100 mg: 1 tabletje of 1 koffielepel siroop ’s ochtends, te herhalen na twee weken. Dit geneesmiddel is zeer doeltreffend en je krijgt het zonder voorschrift bij de apotheker (sla gerust een familiepakket in). Bij kinderen onder de 1 jaar, bij een zwangerschap of wanneer je borstvoeding geeft, kun je raad vragen aan je arts.