Mijn derde bevalling was de langste en zwaarste
Om middernacht werd ik opgenomen in ziekenhuis om in te leiden. Ik had geen rijpe baarmoederhals, geen ontsluiting en de baby zat nog hoog en had nog geen zin om in te dalen. Mijn andere bevallingen waren ook inleidingen, maar wel pas rond 38 weken zwangerschap. Normaal gebruiken ze tabletjes om de baarmoederhals week te maken en de bevalling op te wekken. Door COVID was er echter stockbreuk dus moesten ze een alternatief gebruiken: een soort touwtje dat medicijn afgeeft in de baarmoeder. Helaas is dit een stuk minder efficiënt dan de tabletjes.
Het touwtje werd opgestoken en ik begon al na een uurtje weeën te krijgen. Slapen lukte niet meer, want als snel waren de weeën pijnlijk. Rond 6u had ik al elke 2-3min regelmatig weeën, maar mijn baarmoederhals was nog zo lang en onrijp dat ze zelfs niet hoog genoeg konden voelen of er ontsluiting was. Ik ben eigenlijk voorstander van natuurlijk bevallen, dus deed zoveel mogelijk dingen om de bevalling op te wekken. Rondwandelen in de kamer, squatten, springen, douchen, wiegen op de bal. Ik zat geen seconde stil en was vastbesloten de bevalling te bevorderen.
De weeën bleven en de tussentijdse onderzoeken waren extreem pijnlijk omdat mijn baarmoederhals gesloten bleef. Drie keer hebben ze mij onderzocht waarbij ze bijna met hun volledig hand in mijn vagina gingen omdat de baby nog zo hoog zat en ze niets konden voelen. Ik schreeuwde het telkens uit van de pijn. Zolang die baarmoederhals niet rijpte konden ze echter niets anders doen dan afwachten, want ook mijn vliezen breken ging niet omdat ze er niet aan konden.
Ik bleef de hele voormiddag doorheen de weeën dansen, wandelen en bewegen in de hoop het op gang te brengen. Om 14u kwam de gynaecoloog nogmaals langs. Ondanks de urenlange weeën was de baarmoederhals nog steeds niet rijp en erg hoog. Toen vroeg ze toestemming voor een zeer pijnlijke handeling die kon helpen. Ze moest heel diep gaan om het begin van mijn baarmoeder te voelen waar ze dan een ander medicijn in kon leggen. Vastberaden om mijn zoon ter wereld te brengen, gaf ik toestemming en met heel veel moeite voelde ze dat er bovenaan toch al 2cm ontsluiting was, ze probeerde de baarmoederhals te strippen en helemaal bovenaan in de baarmoeder legde ze een pilletje. Dit was mijn derde bevalling dus ik was al wat gewend, maar zo’n pijnlijke handeling had ik nog nooit gevoeld. Hierna werden de weeën nog heviger. Om 17u was ik uitgeput van de pijn en kon ik niet meer. Ik had toen amper 3cm ontsluiting na ruim 14u weeën. Nog steeds te weinig om de vliezen te breken en ook om een infuus oxytocine bij te geven was het nog onvoldoende.
Op aanraden van vroedvrouw heb ik toen een epidurale verdoving genomen omdat ik uitgeput raakte van de urenlange weeën zonder resultaat. Ik was tegen epidurale want had schrik dat hierdoor alles zou stilvallen en ik wilde net blijven bewegen om het te bevorderen, maar gezien het een volledig medische gestuurde inleiding was zei ze dat het anders niet draaglijk zou zijn. ‘We gaan je blijven volstoppen met medicatie om de bevalling op te wekken tot niets werkt en het keizersnede wordt,’ vertelde ze.
Om 18u kreeg ik een epidurale verdoving. Hierdoor kon ik even rusten en op adem komen. Om 19u had ik 4cm ontsluiting en kon ze de vliezen breken. Ze ging het infuus met oxytocine halen om de bevalling verder te bevorderen toen ik riep dat de epidurale uitgewerkt leek en ik persweeën voelde. Ik bleek opeens 10 cm ontsluiting te hebben. De vroedvrouw vroeg of ik nog even kon wachten met persen want mijn gynaecoloog, die mij de afgelopen weken bijna dagelijks had opgebeld en met mij had meegeleefd van de fertiliteitsbehandeling doorheen al de complicaties, wilde er graag bij zijn. Ik wilde haar er ook graag bij dus wachtte tien minuutjes. De gynaecoloog stormde binnen en ik moest amper persen. Om 19.45u was hij daar, mijn derde zoon. Ik kon hem zelf aannemen en tien minuten na de geboorte dronk hij al vlotjes aan de borst.
Het eerste deel van de bevalling was loodzwaar maar de laatste twee uur maakten veel goed. Ik was tegen epidurale, maar dankzij de epidurale kon ik ontspannen en is het uiteindelijk vlot gegaan. Volgens de vroedvrouw en de gynaecoloog was mijn lichaam zo verkrampt van de pijnlijke onderzoeken dat ik de epidurale nodig had om te ontspannen en ontsluiting te krijgen. Zonder de epidurale zou mijn lichaam verdere ontsluiting geblokkeerd hebben. Een inleiding als je lichaam absoluut nog niet klaar is om te bevallen, is echt geen lachertje. Hoe meer kindjes je krijgt, hoe vlotter de geboorte loopt dacht ik, maar mijn derde bevalling was mijn zwaarste en langste. Maar zoals het cliché bevestigt: een gezonde baby maakt heel veel goed!
Deze blog verscheen eerder op GezelligeChaos.
