4302fi.jpg

Mijn eerste dag als alleenstaande moeder: een stap naar een nieuw avontuur

10/11/2016
Mamabaas
Door Mamabaas

Zaterdag 5 november was voor mij één van de moeilijkste dagen van mijn leven tot nu toe. Die dag begint officieel mijn nieuwe leven als alleenstaande moeder.

Alles om gelukkig te zijn

We hadden nochtans alles om gelukkig te zijn. Ik ben 30 jaar, mama van een 3-jarige schat van een dochter, ik had een liefhebbende partner, een eigen huis, een hondje, een tuintje en leuke job. We hadden alles om gelukkig te zijn. Of toch niet. Was het naïef van mij om dat te denken?

Alles begon op de derde verjaardag van mijn dochtertje. Die vrijdagavond had er eigenlijk zo moeten uitzien: we zouden met ons drietjes samen pannenkoeken gaan eten en genieten van ons mooie gezinnetje. Zaterdagochtend zou mijn man het vliegtuig nemen om voor 2 weken op zakenreis naar New York te gaan waardoor we vrijdag haar verjaardag wel moesten vieren.

Mama kijk, ik heb een nieuwe papa!

Ik zeg het al, zo had het eruit moeten zien. Maar in plaats van pannenkoeken te gaan eten begon hij rond 19 uur alle kappers van de buurt te bellen. Hij moest én zou zijn haar laten knippen. Hoe later het werd, hoe meer paniekerig hij werd. Uiteindelijk vond hij iemand die hem kon helpen.

Ik begreep het niet. Ik kon niet begrijpen dat hij liever naar de kapper ging dan de derde verjaardag van zijn dochter te vieren.

Eenmaal hij thuis kwam zag hij helemaal anders uit. Zijn haar was korter waardoor hij veel ouder leek. En hij had zijn baard laten trimmen zodat hij een O-baardje had. Naomi maakte er zelfs nog een grapje over: ‘Mama kijk, ik heb een nieuwe papa.’

Ik was woedend, ik kookte van binnen, maar ik bleef rustig zoals altijd. Uiteindelijk zijn we nog samen boodschappen gaan doen. Dat was uiteindelijk het leukste van heel de avond. Op dat moment wist ik niet dat dit de laatste keer ging zijn dat we als gezin samen boodschappen zouden doen. Maar had ik het wel geweten, zou ik dan foto’s hebben genomen? Of zou ik hem nog eens stevig geknuffeld hebben? Had ik hem een kusje gegeven? Had ik nog gezegd dat ik van hem hield? Ik weet het niet… Ik denk van niet eigenlijk.

Ik weet niet of ik nog verder wil met jou

Nadat we terug thuis kwamen en Naomi eindelijk in slaap was gevallen wou ik hem duidelijk maken wat ik van de hele situatie dacht. Maar hij was mij voor. Zonder naar mij op te kijken zei hij: ‘Ik voel me niet meer gelukkig in onze relatie. Ik weet niet of ik nog verder wil met jou.’ In een fractie van een seconde vulden mijn ogen met tranen. Tranen bleven vloeien, zonder ook maar één keer te knipperen. Hoe kon ik op nog geen 3 uur tijd van ontzettend blij over woedend naar intens droevig gaan?

Mijn hart bloedde, mijn lichaam schreeuwde, mijn hoofd ontplofte, en dat allemaal na het horen van twee korte zinnen.

Mijn eerste reactie was om hem te vragen of hij iemand anders had, maar hij verzekerde mij dat dat niet het geval was. ‘Maar waarom nu’, vroeg ik dan, ‘waarom op de verjaardag van ons dochtertje?’

Zou nooit de eerste stap hebben genomen

Na vele uren praten, wenen, knuffelen, troosten en dan weer wenen gingen we uitgeput richting onze slaapkamer. Een laatste keer pakte hij mij vast. Een laatste keer legde ik mijn hoofd zoals elke avond zachtjes op zijn schouder. Deze keer wist ik wel diep van binnen dat het de laatste keer was dat we samen gingen slapen. Ik liet mijn hoofd rusten op zijn schouder, luisterde naar zijn ademhaling, gaf hem nog een vluchtig kusje en sloot mijn ogen. Ik viel onmiddellijk in slaap.

Ik vind het hartverscheurend voor mijn kind dat haar ouders uit elkaar zijn. Nooit meer samen op vakantie, nooit meer samen Kerstmis vieren. Ik ben niet alleen mijn partner kwijt, maar ook mijn beste vriend, mijn toevluchtsoord, mijn rots in de branding. Erger nog, mijn dochter zal niet opgroeien met haar beide ouders. Ik weet ook wel dat ik fouten heb gemaakt, dat ik hem heb gekwetst… Het zal ook wel voor een stuk aan mij liggen dat onze relatie kapot is, maar ik blijf echter troost putten uit het feit dat ik tot het laatst heb gevochten voor mijn gezin. Ik zou nooit als eerste de stap hebben genomen om uit elkaar te gaan. Nooit! Nooit!

Gelukkig heb ik mijn dochter nog

Gelukkig heb ik mijn dochter nog. Voor haar wil ik de beste persoon zijn die ik kan zijn, ik wil dat ze later trots is op haar mama, dat ik een inspiratiebron mag zijn voor haar. Voor haar hield ik mij sterk op moeilijke momenten en zal ik mij sterk blijven houden.

Zaterdag 5 november ga ik niet aan een nieuw hoofdstuk starten in mijn leven, maar een nieuw boek. Hopelijk met mooie, vrolijke en hilarische momenten die ik samen zal beleven met mijn prachtig dochtertje.

Veel liefs,

Van een mama die een nieuw avontuur start

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes