Mijn ervaring met 3D-echografie
Het moment waar ik naar uitgekeken heb, spannend!
De eerste echo was niet zo mooi. Mijn kleintje had een knoert van een neus op de foto. De gynaecoloog vertelde me dat ik absoluut geen zorgen moest maken, waarschijnlijk bewoog de foetus op het moment dat hij de foto trok en hebben we daarom een vertekend beeld.
Met volle moed trok ik de volgende keer op controle. Opnieuw had het kind een ongelooflijke neus, het leek wel een trol. Mijn geloof in de toevallige beweging ebde een beetje weg.
De derde keer was het opnieuw van dat. Het beterde niet, integendeel, de neus werd groter en groter. Het was net alsof het kind een aardappel op haar gezichtje had. Ik weet ook wel dat er veel ergere dingen zijn dan een knoert van een neus maar toch, je wilt je baby perfect op de wereld zetten…
Een 3D echo? Nope!
Bij haar geboorte was het het eerste die ik checkte : de neus. Ze heeft effectief een wipneusje maar een schattig eentje. De zorgen waren dus helemaal voor niets.
Als iemand vraagt of ik een 3D-echo adviseer, roep ik volmondig ‘nee’. Als het om medische doeleinden niet moet, zou ik het alvast niet meer doen. Ik heb me echt zorgen gemaakt om niets, gelukkig!
