Moederschaps‘rust’: een begrip uitgevonden door een niet-ouder

Ik neem ook een paar maand ouderschapsverlof op tot de oudste naar school kan.

Ik geef toe dat het ‘misverstand’ bij mij ook leefde. Als je nog geen baby hebt dan lijkt het zo romantisch. Je kindje wordt geboren en je krijgt zomaar wat weken thuis cadeau om je lieveling beter te leren kennen.

De werkelijkheid

Maar in werkelijkheid draait het voor de meesten toch net ietsje anders uit.

Eerst en vooral: een baby op de wereld zitten is écht een krachttoer van je lichaam. Of je nu een natuurlijke bevalling of een keizersnee achter de rug hebt: je blijft een beetje geblesseerd achter. Een goed herstel vraagt minstens een paar weken.

Als je nog maar net mama bent, dan zoek je bovendien nog heel hard naar je ritme. Soms huilt de baby zo lang dat je zelf emotioneel uitgeput raakt. Je hebt weinig tijd om te eten want je moet je baby voeden, verzorgen, wiegen en als je daar mee klaar bent, heeft je kleintje waarschijnlijk weer honger. Alle hulp is welkom, want je dag is zo om. Het hoort er nu eenmaal bij maar ik zou het geen ‘betaald verlof’ noemen.

Mama zijn stopt nooit

Als je werkt dan stopt het op een bepaald moment. Je werk-gsm gaat (hopelijk) uit, je steekt je laptop weg en je kunt beginnen aan je avond. Maar je kleine lieverd kan nog geen klok lezen. Dus je blijft je zorgende rol opnemen tot ver voorbij de kantooruren. Het heeft ook wel iets. Je deelt een paar gestolen momenten met je baby terwijl iedereen lijkt te slapen. De avond valt als een deken over het huis en de omgeving. Tegelijk vervloek je de onvoorspelbaarheid van deze nachten met je baby. Je wil je rust als moeder. Dus zwangerschapsVERLOF of moederschapsRUST, wat mij betreft mogen ze een ander woord uitvinden.

PS: Het blijft natuurlijk geweldig als je als mama kan kiezen hoe lang je thuis blijft, ook al heeft deze keuze altijd financiële gevolgen.