#Momconfessions: over emoties en chocolade

In een poging om alles voor mezelf op een rijtje te zetten, som ik ze hieronder op.

Ik voel me:

• Trots, op haar quasi feilloze parcours sinds haar geboorte
   
• Ontroerd, bij elk mijlpaaltje dat ze neemt (hoera, rollen!)
   
• Bezorgd, omdat ik zorg
   
• Teleurgesteld, wanneer ik haar overvolle verzorgingstas meezeul en net datgene wat ik nodig heb vergeten ben
   
• Eenzaam, op de dagen waarop er geen bezoek komt en Céleste geen zin heeft om te kletsen
   
• Schuldig, voor de te korte zwangerschap en haar lage geboortegewicht

• Geërgerd, wanneer de inhoud van haar overvolle pamper overal belandt (stilliggen tijdens het verversen zou fijn zijn!)

• Dankbaar, voor hoe goed ze het nu doet

• Melancholisch, bij alle betekenisvolle datums (vermaanddagen en 'zou' vermaanddagen)

• Vertederd, wanneer ze met haar knuffelkonijn in haar armpjes ligt te slapen

• Verbaasd, als ik merk dat haar nieuwe kleertjes plots niet meer passen #groeienalskool

• Verdrietig, voor haar te lange verblijf in het ziekenhuis en alle vervelende, pijnlijke ervaringen die ze moest ondergaan

• Onzeker, bij elk tegenstrijdig advies (wel of niet vaste voeding opstarten?)

• Machteloos, wanneer ze pijn heeft of ziek is

• Verwonderd, om ons klein wondertje

• Ongerust, als ze even minder goed drinkt of huilt zonder duidelijke reden

• Prikkelbaar, na korte of onderbroken nachtjes

• Blij, wanneer ze schaterlacht - gewoon al om mij aan haar bedje te zien

• Geïrriteerd, voor telkens weer dat kotske op mijn verse t-shirt

• Jaloers, op zwangere buikjes en vlotte bevallingen

• Angstig, voor wat Célestes toekomst nog zal brengen

• Radeloos, omdat het inslapen 's avonds maar niet wil vlotten

• Opgelucht, wanneer ze moeiteloos inslaapt als ze gaat logeren

• Ongeduldig, als de groentepap overal - behalve in haar mondje - belandt

• En nog het meest van al ... verliefd op ons kleine spookje

Deze blog verscheen eerder op Babystepsbyceleste.