Na de schaamte over mijn abortus na toxoplasmose: ik zal je altijd blijven missen...
Na miskraam: klaar voor nieuw avontuur
Na mijn miskraam in maart hadden we besloten om ons hart te volgen en ons verstand even te laten rusten. We wilden de angst voor 'het mislopen' vergeten en besloten in de zomer dat we klaar waren voor een nieuw avontuur.
Supergelukkig waren we toen de test opnieuw positief bleek te zijn! Eén dag super gelukkig...
Tot dat ene telefoontje van de dokter dat ons geluk helemaal door elkaar heeft geschud. Zwanger was ik, deze keer echt en helemaal, maar ik had toxoplasmose.
Moeilijkste beslissing van mijn leven
Even terug in de tijd. Rond april/mei was ik moe, supermoe en had ik grote opgezette klieren... ik weet het aan de klop van de miskraam, de stress die gepaard gaat met een eigen zaak en vermoeidheid. Ik heb bij de dokter bloed laten nemen, maar buiten wat slechte infectiewaarden, was er niets aan de hand. Een kleine verkoudheid of zo... zei de dokter.
Niets vermoedend (ah ja, bij mijn vorige miskraam in januari werden nog al mijn antistoffen getest!) heb ik dus in de 3 maand voor mijn zwangerschap een toxoplasmosebesmetting doorgemaakt. Ik had nooit gedacht dat deze besmetting zou leiden tot de allermoeilijkste beslissing uit mijn leven.
(Bijna) elke mama in spe weet dat ze voorzichtig moet zijn met rauwe groenten en rauw vlees, maar dat je ook de 3 maanden voordien moet opletten… Dat wist ik helaas niet.
De schaamte van abortus voorbij, maar...
Een bezoek bij de gynaecoloog was voldoende om te beseffen dat het traject dat ons te wachten stond niet de weg was dat wij wilden inslaan.
Een loodzwaar traject, met veel onzekerheden, met veel risico's heeft ons doen beslissen in een vroeg stadium de zwangerschap zelf af te breken. Een onmenselijk moeilijke beslissing, een beslissing die je hoopt nooit te moeten maken.
Nu een maand verder kom ik uit de schaamte van de abortus en hoor ik van veel vrienden en familie dat dit de enige juiste beslissing was voor ons.
Zo voelt het ook, maar het doet pijn en zoals elke miskraam zal het altijd een gemis zijn in ons leven. Wat als het wel was goed gegaan....
Schrijven helpt
Schrijven hielp mij over die emotie te geraken...
Een zware dag, een zware nacht, een zware week, een zware maand…
Wij stonden vol hoop, vol liefde en vol vreugde klaar om je te ontvangen. Eindelijk was mijn ziel klaar voor een nieuw verhaal.
Maar het mag niet zijn, het mag niet ….
Vandaag moet ik God zijn, vandaag moet ik mij sterk houden om een keuze te maken.
Een keuze …. die een wereld van verschil maakt
Een keuze …. die me rust zal geven
Een keuze …. uit liefde, voor jou, voor mij, voor ons
Een keuze …. tussen leven en dood
Een keuze …. die altijd pijn zal doen, welke keuze ik ook zal nemen
Lieve kleine jij, je was zo welkom, je was reeds zo geliefd. Je zal altijd in mijn hart aanwezig zijn, ook al heb ik je nooit gezien, gevoeld en gezoend.
Ik hoop dat ik de juiste keuze maak, voor jou en mij, voor ons!
Rond miskramen hangt nog steeds een taboe, dat heb ik gemerkt in maart.
Maar rond abortus… Dat is pas heel moeilijk bespreekbaar, zelfs als er een medische grond voor is...
Gastmama J.
Meer lezen? Raadpleeg dan zeker het boek Als je je kindje verliest in de zwangerschap.
