Nathalie Vleeschouwer van Fragile: 'Ik vond dat zwangere vrouwen in een hoekje werden geduwd'

Waarom ben je ooit met zwangerschapsmode begonnen?

‘Ik ben er toevallig in gerold. Ik kwam van de academie en ik had totaal geen klik met een praktisch product zoals zwangerschapskledij. Ik volgde daarnaast avondschool patroontekenen. Mijn lerares werkte voor een aantal merken waaronder een zwangerschapskledingmerk, en vroeg me een patroon te tekenen voor een zwangere vrouw. Ik was toen 24 jaar.'

'Zo moest ik wel over zwangerschapsmode nadenken en ik ondervond dat de zwangere vrouw eigenlijk in een hoekje werd geduwd; je werd niet serieus genomen. Vrouwen moesten rondlopen met wat appels en peren op hun buik , echt elegant of vrouwelijk kon je dat niet noemen. Ik besefte dat ik op dat vlak echt een verschil kon maken. Uiteindelijk heb ik die ontwerpen nooit afgegeven en hield ik ze voor mezelf.'

Comfort en schoonheid

'Ik startte na mijn studies met een winkeltje in de Lange Nieuwstraat en besliste daar zelf zwangerschapskleren te maken op maat. Ik had enorm veel direct contact met zwangere vrouwen en leerde daardoor erg veel wat ze graag hadden en wat ze belangrijk vonden. Ik zorgde er altijd voor dat de ontwerpen eigentijds waren, voor een jonge en dynamische vrouw. De stoffen moesten dan weer comfortabel zitten en zacht aanvoelen, want de huid van een zwangere vrouw is gevoeliger. Comfort is heel belangrijk voor een zwangere vrouw, maar het moet er tegelijk ook mooi uitzien.’

Je bent zelf mama van drie, intussen wel al grotere kinderen. Hoe heb jij dat aangepakt, een drukke job en en je gezin?

‘In het begin deed ik alles zelf, maar gaandeweg heb ik wel zaken uitbesteed. Ik kende mijn man al van op de schoolbanken en hij richtte zelfs mijn eerste winkel in de Lange Nieuwstraat in. Ik werd redelijk snel mama en dacht – zo naïef was ik wel – dat dat wel allemaal ging lukken: de combinatie winkel en baby erbij... Terwijl de baby sliep, zou ik wel kunnen werken en klanten ontvangen. Maar er volgde toen een heel moeilijke periode. Mijn man had een eigen zaak en die draaide niet zo goed. Bovendien stierf zijn vader toen ons dochtertje één maand oud was. Het was een heel stresserende periode in ons beroeps- én privéleven. Mijn dochtertje was ook nog eens een huilbaby. Ze had reflux en ik wist toen niet, intussen meer dan twintig jaar geleden, dat er medicatie voor bestond. Het enige wat de dokters voorschreven was wat dikkere pap. En daar zat ik dan, in mijn winkeltje met een huilbaby. Ik heb dan toch een crèche gezocht. Mijn zoontje werd vier jaar later geboren en was veel rustiger, maar ik heb hem wijselijk toch nooit meegenomen naar de winkel. Hoe ouder je wordt, hoe beter je leert plannen en organiseren.’

Schuldgevoel

‘Maar net zoals veel mama’s worstelde ik enorm met een schuldgevoel: als ik niet aan het werk was, voelde ik me schuldig, en als ik niet bij mijn kinderen was, voelde ik me ook slecht. Ik heb dat leren opzijzetten en meer focussen op dat wat ik aan het doen was. Als ik bij de kindjes was, genoot ik daardoor veel meer. Het zit hem echt in kleine dingen, maar het helpt wel. Je moet keuzes leren maken. Ik herinner me nog hoe ik op sommige zondagen soms tien dingen wou doen en er uiteindelijk geen enkel had gedaan op het einde van de dag. Dat gaf een heel onvoldaan gevoel.’

Je bent nu al meer dan twintig jaar ontwerpster van prachtige zwangerschapsmode, onder andere. Is het vandaag anders om zwanger te zijn, volgens jou, dan pakweg tien jaar geleden?

‘Ik vind dat er veel onderzoeken worden gedaan tegenwoordig, wat natuurlijk tegelijk een enorm positieve evolutie is, maar tegelijk word je als zwangere overgeïnformeerd. Je moet echt voor jezelf een lijn durven trekken, zodat je niet uit je lood wordt geslaan. Maar dat is niet gemakkelijk.’

‘Ik merkte dat bij mijn zus die een paar jaar geleden zwanger was. Ze liep altijd gestresseerd rond tot ze de uitslag van een onderzoek had, waardoor ze vergat te genieten van de zwangerschap. Uiteindelijk ben je toch maar een paar keer zwanger in je hele leven en dat is iets heel bijzonders… Het is heel mooi dat zwangerschapsyoga bestaat, maar het is ergens ook wel erg dat we zoiets nodig hebben om weer voeling te krijgen met ons lichaam. De natuurlijke gang van zaken zijn we een beetje kwijt. Terwijl je het best als zwangere goed luistert naar je lichaam: heb je nood aan een powernap, dan doe je dat het best.’

Welk gevoel wil je geven aan de zwangere vrouw die je kleren aantrekt?

‘Ik ben nu al bijna 27 jaar bezig met Fragile en ik geef toe dat ik op een gegeven moment heb gedacht: was ik nu niet beter dokter geworden, was dat niet veel nuttiger geweest? Maar al snel besefte ik dat ik gelukkig word omdat ik een zwangere vrouw gelukkig kan maken.

Dat psychologische aspect is voor mij belangrijker dan al het medische rond een zwangerschap: als je je goed voelt in je vel door bijvoorbeeld iets moois aan te trekken, dan ga je je beter voelen. Veel vrouwen hebben het moeilijk met de veranderingen van hun lichaam en als wij daarbij kunnen helpen, dan hoef ik niet per se meer dokter te worden (lacht).’

‘Het is zo belangrijk om jezelf te verzorgen…. Op het Sint-Lucashumaniora gaf mijn godsdienstleraar een wijze les: voor je iemand graag kan zien, moet je jezelf graag zien.

We leven in een tijd waarin we allemaal een superwoman willen zijn: én je job, en de kinderen, én de kinderen naar de sportclub brengen én boodschappen doen en… Maar intussen loop je jezelf voorbij.

Ik zie dat jonge mama’s toch anders omgaan met zichzelf dan pakweg 15 jaar geleden: het moet allemaal functioneel zijn. Het lijkt zelfs een beetje ongehoord of ongepast als je te veel aandacht geeft aan jezelf, alles moet in functie van je kind en zijn/haar gezondheid gebeuren. Maar alles start bij een geluksgevoel, bij je goed voelen. Het klinkt misschien oppervlakkig, maar uiterlijk is wel belangrijk: Voor je eigen gevoel is het een groot verschil of je zomaar iets uit de kast haalt of bewust een mooi kleedje draagt. Het is jammer dat de maatschappij dat schuldgevoel op mama’s legt. Ze spiegelen zichzelf ook zo vaak aan anderen en denken al snel dat zij het ook zo moeten doen. Een citytrip naar het buitenland voor een vrijgezellenfeest: moet kunnen. Maar combineer het allemaal maar eens met je werk en je gezin… We genieten denk ik te weinig van de kleine dingen, van het geluk vlakbij.’

Hoe houd jij rust en evenwicht doorheen de drukke dagen? Heb jij daar trucjes voor?

‘Ik probeer van de momenten te profiteren… We wonen in het groen en kijken naar mijn twee spelende honden of een roodborstje in de bomen geeft me energie. Ik probeer ook kleine vakanties te plannen waardoor ik weer energie krijg. Ik heb dan mooie vooruitzichten en werk daarvoor superhard, maar zorg er dan wel voor dat de dingen afgerond zijn, zodat ik met een gerust gevoel op reis kan vertrekken. Op die tripjes haal ik veel inspiratie voor het ontwerpen.’

‘En ik maak veel lijstjes en plan dingen. Zodra ik meer voor mezelf organiseer en plan is er al veel stress weg.’