Of toch wanneer zij niets voor heeft. Want Manon is vaak ziek.. Ze werd te vroeg geboren en is wat fragieler, zullen we zeggen. We zitten momenteel aan de vierde bronchiolite in vijf maanden en ja, dat begint te wegen…

Collega’s vragen soms “hoe doe je het, met zo weinig slaap?”

Hoe doen we het? Eigenlijk wel een goede vraag, vind ik. Tegenwoordig denk ik vaak wanneer ik ‘s nachts wakker ben “OK dit is ‘em, mijn limiet. Straks als de wekker gaat, zal mijn lichaam het begeven hebben, ik kan niet meer”. Wanneer wat later de wekker dan gaat - en iedereen uiteraard heerlijk slaapt op dat moment - is het even afzien … en dan actie! Race tegen de klok om iedereen tijdig klaar en afgezet te krijgen.

Twee uur later sta ik dan aan de koffiezet op het werk en besef ik “hey, mijn lichaam doet het nog!” Maar hoe?! Geen idee... Nooit zou ik gedacht hebben te kunnen functioneren met zo weinig slaap.

Niet dat ik er fier op ben. Want ergens denk ik “goed kan dit toch niet zijn”. Ik zou dokter Google eens kunnen vragen wat de gevolgen zijn van weinig slaap. Maar met welk nut? Om mijn kindjes met argumenten te kunnen overhalen om ons te laten slapen ’s nachts?! :-)

Nog even doorbijten denk ik dan, terwijl ik mezelf sus met het geweldige “het is maar een fase”!

Meer lezen? Bekijk dan zeker het boek Het is een fase, een praktische lifestylegids om die fases door te komen!