Oekraïense vrouw bevalt in schuilkelder van het ziekenhuis
De 32-jarige Viktoria was die vrijdag haar huis in orde aan het brengen voor de komst van haar kleintje. Terwijl er buiten explosies te horen waren, kreeg ze haar eerste weeën. Ze was heel nerveus, en kon niet geloven dat ze zou bevallen tijdens een oorlog.
De weg naar het ziekenhuis was zenuwslopend en surreëel: de toekomstige ouders moesten eerst een halfuur aanschuiven om te kunnen tanken en reden vervolgens door verlaten straten naar het ziekenhuis. Het was beangstigend en het voelde als een film, maar ze probeerden positief te blijven.
In het ziekenhuis waren alle lichten uit, als bescherming tegen mogelijke aanvallen. Toch werd het koppel warm verwelkomd en kregen ze een plaatsje toegewezen in een comfortabele en kleurrijke kamer. Enkele uren later begonnen de sirenes echter te loeien. ‘Het was heel vreemd om door het raam te kijken en zulke beelden te zien en sirenes te horen. Tijdens mijn zwangerschap had ik yogalessen genomen, ik had me voorbereid op een zachte bevalling, had prenatale cursussen gevolgd. De realiteit was zo anders …’
Het koppel werd haastig ondergebracht in de schuilkelder van het ziekenhuis. Viktoria herinnert zich dat het er ‘heel vochtig en koud was’ en beschrijft de kelder als ‘gebouwd in Sovjet-tijden’. De vrouw werd ondergebracht in een klein kamertje zonder deuren, alleen een douchegordijn scheidde haar van het hoofdgedeelte van de schuilkelder met nog 50 patiënten en personeelsleden. Er was geen medische technologie voorhanden, enkel een gynaecologische stoel.
Op foto’s in The Guardian zie je de grimmige omgeving waarin de vrouw zich bevond: afbladderende verf op de muren, blootliggende buizen, de ouderwetse gynaecologische stoel, … ‘Ik probeerde om dat te negeren en hoopte snel terug te kunnen keren naar het ziekenhuis.’
Maar toen brak haar water, en volgens de dokter was het te gevaarlijk om te wachten. ‘Ik was niet bang op dat moment, ik had vertrouwen in mijn dokter. Het enige wat er door mijn hoofd ging, was dat ik mijn zoontje wilde vasthouden en geen pijn meer wilde.’ Op een foto genomen tijdens de bevalling, zie je Viktoria op de gynaecologische stoel, met haar jas nog steeds aan.
Ondanks de beangstigende omstandigheden, werd Viktoria overspoeld door een golf van vreugde toen ze haar kleintje voor het eerst zag. ‘Ik was zo blij toen ik mijn zoontje Fedor zag. Met zijn zwarte haar leek hij een kleine kopie van mijn man, die de navelstreng doorknipte. Ik voelde alleen maar liefde, en puur geluk, en al die mystieke gevoelens.’ De eerste woorden van de mama tegen haar zoontje? ‘Je hebt geluk, je bent uniek, je bent geboren in Oekraïne, je bent een nieuwe Oekraïner.’
De jonge mama hoopt op vrede, en hoopt dat haar zoontje Fedor de oorlog alleen maar zal beleven uit verhalen, zoals het ongelooflijke verhaal van zijn geboorte. ‘Ik hoop dat hij nooit, nooit oorlog moet ondervinden en beleven, ik wil niet dat hij echte oorlog kent.’
‘Ondanks de omstandigheden heeft Fedor zoveel liefde en geluk gebracht. We hopen en bidden dat er vrede komt. Hij is een nieuwe Oekraïner en zou moeten opgroeien in een nieuw Oekraïne!’
Bron: The Guardian
Foto: stockbeeld
